From *qoñ(ğu)rağu (“bell”) (compare Karakhanid (qoñrağu, “bell”), the action noun from the verb *qoñ(ğu)ra- "to ring a bell", from Proto-Turkic *koŋra- (“to ring, toll”). Cognate with Bashkir ҡыңғырау (qıñğıraw), Kyrgyz коңгуроо (koŋguroo), Southern Altai коҥыра (koŋïra), коҥору (koŋoru), Uzbek qo'ng'iroq, Uyghur قوڭغۇراق (qongghuraq), Khakas хонъро (xonʺro), etc.
қоңырау • (qoñyrau)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | қоңырау (qoñyrau) | қоңыраулар (qoñyraular) |
genitive | қоңыраудың (qoñyraudyñ) | қоңыраулардың (qoñyraulardyñ) |
dative | қоңырауға (qoñyrauğa) | қоңырауларға (qoñyraularğa) |
accusative | қоңырауды (qoñyraudy) | қоңырауларды (qoñyraulardy) |
locative | қоңырауда (qoñyrauda) | қоңырауларда (qoñyraularda) |
ablative | қоңыраудан (qoñyraudan) | қоңыраулардан (qoñyraulardan) |
instrumental | қоңыраумен (qoñyraumen) | қоңыраулармен (qoñyraularmen) |