From Arabic أَدَب (ʔadab, “discipline; courtesy; decency”).
әдеп • (ädep)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | әдеп (ädep) | әдептер (ädepter) |
genitive | әдептің (ädeptıñ) | әдептердің (ädepterdıñ) |
dative | әдепке (ädepke) | әдептерге (ädepterge) |
accusative | әдепті (ädeptı) | әдептерді (ädepterdı) |
locative | әдепте (ädepte) | әдептерде (ädepterde) |
ablative | әдептен (ädepten) | әдептерден (ädepterden) |
instrumental | әдеппен (ädeppen) | әдептермен (ädeptermen) |