Noun of place from the root ه ب ط (h b ṭ).
مَهْبِط • (mahbiṭ) m (plural مَهَابِط (mahābiṭ))
singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
indefinite | definite | construct | |
informal | مَهْبِط mahbiṭ |
الْمَهْبِط al-mahbiṭ |
مَهْبِط mahbiṭ |
nominative | مَهْبِطٌ mahbiṭun |
الْمَهْبِطُ al-mahbiṭu |
مَهْبِطُ mahbiṭu |
accusative | مَهْبِطًا mahbiṭan |
الْمَهْبِطَ al-mahbiṭa |
مَهْبِطَ mahbiṭa |
genitive | مَهْبِطٍ mahbiṭin |
الْمَهْبِطِ al-mahbiṭi |
مَهْبِطِ mahbiṭi |
dual | indefinite | definite | construct |
informal | مَهْبِطَيْن mahbiṭayn |
الْمَهْبِطَيْن al-mahbiṭayn |
مَهْبِطَيْ mahbiṭay |
nominative | مَهْبِطَانِ mahbiṭāni |
الْمَهْبِطَانِ al-mahbiṭāni |
مَهْبِطَا mahbiṭā |
accusative | مَهْبِطَيْنِ mahbiṭayni |
الْمَهْبِطَيْنِ al-mahbiṭayni |
مَهْبِطَيْ mahbiṭay |
genitive | مَهْبِطَيْنِ mahbiṭayni |
الْمَهْبِطَيْنِ al-mahbiṭayni |
مَهْبِطَيْ mahbiṭay |
plural | basic broken plural diptote | ||
indefinite | definite | construct | |
informal | مَهَابِط mahābiṭ |
الْمَهَابِط al-mahābiṭ |
مَهَابِط mahābiṭ |
nominative | مَهَابِطُ mahābiṭu |
الْمَهَابِطُ al-mahābiṭu |
مَهَابِطُ mahābiṭu |
accusative | مَهَابِطَ mahābiṭa |
الْمَهَابِطَ al-mahābiṭa |
مَهَابِطَ mahābiṭa |
genitive | مَهَابِطَ mahābiṭa |
الْمَهَابِطِ al-mahābiṭi |
مَهَابِطِ mahābiṭi |