मित्र

Hello, you have come here looking for the meaning of the word मित्र. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word मित्र, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say मित्र in singular and plural. Everything you need to know about the word मित्र you have here. The definition of the word मित्र will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofमित्र, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Hindi

Etymology

Learned borrowing from Sanskrit मित्र (mitra).

Pronunciation

  • (Delhi) IPA(key): /mɪt̪.ɾᵊ/, /mɪ.t̪əɾ/,

Noun

मित्र (mitram (feminine मित्रा, Urdu spelling متر)

  1. male friend
    मैंने एक मित्र से अपना सामान मँगवाया।
    ma͠ine ek mitra se apnā sāmān maṅgvāyā.
    I got a friend to bring my luggage.
    मेरे मित्र ने मुझे ठगा है।
    mere mitra ne mujhe ṭhagā hai.
    My friend has duped me.
  2. ally
    दूसरे विश्वयुद्ध में, इंग्लैंड अमरीका का पक्का मित्र था।
    dūsre viśvayuddh mẽ, iṅglaiṇḍ amrīkā kā pakkā mitra thā.
    During the Second World War, England was America's staunch ally.

Declension

Synonyms

Further reading

  • Bahri, Hardev (1989) “मित्र”, in Siksarthi Hindi-Angrejhi Sabdakosa [Learners' Hindi-English Dictionary], Delhi: Rajpal & Sons.

Marathi

Etymology

Learned borrowing from Sanskrit मित्र (mitra). First attested as Old Marathi मैत्र (maitra).

Noun

मित्र (mitram

  1. friend
    Synonym: दोस्त (dosta) ( less common)
  2. (literary) the sun
    Synonyms: सूर्य (sūrya), भानु (bhānu), रवि (ravi)

Declension

Declension of मित्र (masc cons-stem)
direct
singular
मित्र
mitra
direct
plural
मित्र
mitra
singular
एकवचन
plural
अनेकवचन
nominative
प्रथमा
मित्र
mitra
मित्र
mitra
oblique
सामान्यरूप
मित्रा
mitrā
मित्रां-
mitrān-
acc. / dative
द्वितीया / चतुर्थी
मित्राला
mitrālā
मित्रांना
mitrānnā
ergative मित्राने, मित्रानं
mitrāne, mitrāna
मित्रांनी
mitrānnī
instrumental मित्राशी
mitrāśī
मित्रांशी
mitrānśī
locative
सप्तमी
मित्रात
mitrāt
मित्रांत
mitrāt
vocative
संबोधन
मित्रा
mitrā
मित्रांनो
mitrānno
Oblique Note: The oblique case precedes all postpositions.
There is no space between the stem and the postposition.
Locative Note: -त (-ta) is a postposition.
Genitive declension of मित्र (masc cons-stem)
masculine object
पुल्लिंगी कर्म
feminine object
स्त्रीलिंगी कर्म
neuter object
नपुसकलिंगी कर्म
oblique
सामान्यरूप
singular
एकवचन
plural
अनेकवचन
singular
एकवचन
plural
अनेकवचन
singular*
एकवचन
plural
अनेकवचन
singular subject
एकवचनी कर्ता
मित्राचा
mitrāċā
मित्राचे
mitrāċe
मित्राची
mitrācī
मित्राच्या
mitrācā
मित्राचे, मित्राचं
mitrāċe, mitrāċa
मित्राची
mitrācī
मित्राच्या
mitrācā
plural subject
अनेकवचनी कर्ता
मित्रांचा
mitrānċā
मित्रांचे
mitrānċe
मित्रांची
mitrāñcī
मित्रांच्या
mitrāncā
मित्रांचे, मित्रांचं
mitrānċe, mitrānċa
मित्रांची
mitrāñcī
मित्रांच्या
mitrāñcā
* Note: Word-final (e) in neuter words is alternatively written with the anusvara and pronounced as (a).
Oblique Note: For most postpostions, the oblique genitive can be optionally inserted between the stem and the postposition.

References

  • Berntsen, Maxine (1982–1983) “मित्र”, in A Basic Marathi-English Dictionary, New Delhi: American Institute of Indian Studies
  • Molesworth, James Thomas (1857) “मित्र”, in A dictionary, Marathi and English, Bombay: Printed for government at the Bombay Education Society's Press

Nepali

Etymology

Learned borrowing from Sanskrit मित्र (mitra).

Pronunciation

  • IPA(key):
  • Phonetic Devanagari: मित्र

Noun

मित्र (mitra)

  1. friend
  2. companion

Derived terms

See also

Sanskrit

Alternative forms

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *mitrás (friend), from Proto-Indo-Iranian *mitrás (literally (that which) causes binding), from Proto-Indo-European *mey- (literally to bind). Indo-Aryan languages preserve the literal meaning in the sense of friend, one of the aspects of binding and alliance. Cognate with Avestan 𐬨𐬌𐬚𐬭𐬋 (miθrō), 𐬨𐬌𐬚𐬭𐬀 (miθra) , which was also borrowed into Old Persian 𐎷𐎰𐎼 (mi-θ-r /⁠miθra⁠/).

Pronunciation

Noun

मित्र (mitrá) stemm or n (feminine मित्रा)

  1. a friend, companion, associate
  2. the sun

Declension

Masculine a-stem declension of मित्र (mitrá)
Singular Dual Plural
Nominative मित्रः
mitráḥ
मित्रौ / मित्रा¹
mitraú / mitrā́¹
मित्राः / मित्रासः¹
mitrā́ḥ / mitrā́saḥ¹
Vocative मित्र
mítra
मित्रौ / मित्रा¹
mítrau / mítrā¹
मित्राः / मित्रासः¹
mítrāḥ / mítrāsaḥ¹
Accusative मित्रम्
mitrám
मित्रौ / मित्रा¹
mitraú / mitrā́¹
मित्रान्
mitrā́n
Instrumental मित्रेण
mitréṇa
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रैः / मित्रेभिः¹
mitraíḥ / mitrébhiḥ¹
Dative मित्राय
mitrā́ya
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रेभ्यः
mitrébhyaḥ
Ablative मित्रात्
mitrā́t
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रेभ्यः
mitrébhyaḥ
Genitive मित्रस्य
mitrásya
मित्रयोः
mitráyoḥ
मित्राणाम्
mitrā́ṇām
Locative मित्रे
mitré
मित्रयोः
mitráyoḥ
मित्रेषु
mitréṣu
Notes
  • ¹Vedic
Neuter a-stem declension of मित्र (mitrá)
Singular Dual Plural
Nominative मित्रम्
mitrám
मित्रे
mitré
मित्राणि / मित्रा¹
mitrā́ṇi / mitrā́¹
Vocative मित्र
mítra
मित्रे
mítre
मित्राणि / मित्रा¹
mítrāṇi / mítrā¹
Accusative मित्रम्
mitrám
मित्रे
mitré
मित्राणि / मित्रा¹
mitrā́ṇi / mitrā́¹
Instrumental मित्रेण
mitréṇa
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रैः / मित्रेभिः¹
mitraíḥ / mitrébhiḥ¹
Dative मित्राय
mitrā́ya
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रेभ्यः
mitrébhyaḥ
Ablative मित्रात्
mitrā́t
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रेभ्यः
mitrébhyaḥ
Genitive मित्रस्य
mitrásya
मित्रयोः
mitráyoḥ
मित्राणाम्
mitrā́ṇām
Locative मित्रे
mitré
मित्रयोः
mitráyoḥ
मित्रेषु
mitréṣu
Notes
  • ¹Vedic

Proper noun

मित्र (mitrá) stemm or n

  1. Mitra, one of the twelve Adityas
    • c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 1.89.3:
      तान्पूर्व॑या नि॒विदा॑ हूमहे व॒यं भगं॑ मि॒त्रम्अदि॑तिं॒ दक्ष॑म॒स्रिध॑म्।
      अ॒र्य॒मणं॒ वरु॑णं॒ सोम॑म॒श्विना॒ सर॑स्वती नः सु॒भगा॒ मय॑स्करत्॥
      tā́npū́rvayā nivídā hūmahe vayáṃ bhágaṃ mitrámáditiṃ dákṣamasrídham.
      aryamáṇaṃ váruṇaṃ sómamaśvínā sárasvatī naḥ subhágā máyaskarat.
      We invoke them with an ancient text, Bhaga, Mitra, Aditi, Dakṣa, Asridh, Aryaman, Varuṇa, Soma, the Aśvins; and may the gracious Sarasvatī grant us happiness.
  2. name of a मरुत् (marut)
  3. name of a son of वसिष्ठ (vasiṣṭha) and various other men
  4. name of the third मुहूर्त (muhūrta)
  5. (in the dual) = मित्रवरुण (mitrávaruṇa)

Declension

Masculine a-stem declension of मित्र (mitrá)
Singular Dual Plural
Nominative मित्रः
mitráḥ
मित्रौ / मित्रा¹
mitraú / mitrā́¹
मित्राः / मित्रासः¹
mitrā́ḥ / mitrā́saḥ¹
Vocative मित्र
mítra
मित्रौ / मित्रा¹
mítrau / mítrā¹
मित्राः / मित्रासः¹
mítrāḥ / mítrāsaḥ¹
Accusative मित्रम्
mitrám
मित्रौ / मित्रा¹
mitraú / mitrā́¹
मित्रान्
mitrā́n
Instrumental मित्रेण
mitréṇa
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रैः / मित्रेभिः¹
mitraíḥ / mitrébhiḥ¹
Dative मित्राय
mitrā́ya
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रेभ्यः
mitrébhyaḥ
Ablative मित्रात्
mitrā́t
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रेभ्यः
mitrébhyaḥ
Genitive मित्रस्य
mitrásya
मित्रयोः
mitráyoḥ
मित्राणाम्
mitrā́ṇām
Locative मित्रे
mitré
मित्रयोः
mitráyoḥ
मित्रेषु
mitréṣu
Notes
  • ¹Vedic
Neuter a-stem declension of मित्र (mitrá)
Singular Dual Plural
Nominative मित्रम्
mitrám
मित्रे
mitré
मित्राणि / मित्रा¹
mitrā́ṇi / mitrā́¹
Vocative मित्र
mítra
मित्रे
mítre
मित्राणि / मित्रा¹
mítrāṇi / mítrā¹
Accusative मित्रम्
mitrám
मित्रे
mitré
मित्राणि / मित्रा¹
mitrā́ṇi / mitrā́¹
Instrumental मित्रेण
mitréṇa
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रैः / मित्रेभिः¹
mitraíḥ / mitrébhiḥ¹
Dative मित्राय
mitrā́ya
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रेभ्यः
mitrébhyaḥ
Ablative मित्रात्
mitrā́t
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रेभ्यः
mitrébhyaḥ
Genitive मित्रस्य
mitrásya
मित्रयोः
mitráyoḥ
मित्राणाम्
mitrā́ṇām
Locative मित्रे
mitré
मित्रयोः
mitráyoḥ
मित्रेषु
mitréṣu
Notes
  • ¹Vedic

Noun

मित्र (mitrá) stemn

  1. friendship
    • c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 10.108.3:
      की॒दृङ्ङिन्द्र॑: सरमे॒ का दृ॑शी॒का यस्ये॒दं दू॒तीरस॑रः परा॒कात्।
      आ च॒ गच्छा॑न्मि॒त्रम्एना दधा॒माथा॒ गवां॒ गोप॑तिर्नो भवाति॥
      kīdṛ́ṅṅíndra: sarame kā́ dṛśīkā́ yásyedáṃ dūtī́rásaraḥ parākā́t.
      ā́ ca gácchānmitráménā́ dádhāmā́thā gávāṃ gópatirno bhavāti.
      What is that Indra like, what is his aspect whose envoy, Saramā, from afar thou comest?
      Let him approach, and we will show him friendship: he shall be made the herdsman of our cattle.
  2. a friend, companion
  3. (with औरस (aurasa)) a friend connected by blood-relationship
  4. an ally (a prince whose territory adjoins that of an immediate neighbour who is called अरि (ari), enemy; in this meaning also applied to planets)
  5. a companion to = resemblance of (+ genitive)
  6. (at the end of a compound) resembling, like
  7. name of the god Mitra (enumerated among the 10 fires)
  8. a particular mode of fighting

Declension

Neuter a-stem declension of मित्र (mitrá)
Singular Dual Plural
Nominative मित्रम्
mitrám
मित्रे
mitré
मित्राणि / मित्रा¹
mitrā́ṇi / mitrā́¹
Vocative मित्र
mítra
मित्रे
mítre
मित्राणि / मित्रा¹
mítrāṇi / mítrā¹
Accusative मित्रम्
mitrám
मित्रे
mitré
मित्राणि / मित्रा¹
mitrā́ṇi / mitrā́¹
Instrumental मित्रेण
mitréṇa
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रैः / मित्रेभिः¹
mitraíḥ / mitrébhiḥ¹
Dative मित्राय
mitrā́ya
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रेभ्यः
mitrébhyaḥ
Ablative मित्रात्
mitrā́t
मित्राभ्याम्
mitrā́bhyām
मित्रेभ्यः
mitrébhyaḥ
Genitive मित्रस्य
mitrásya
मित्रयोः
mitráyoḥ
मित्राणाम्
mitrā́ṇām
Locative मित्रे
mitré
मित्रयोः
mitráyoḥ
मित्रेषु
mitréṣu
Notes
  • ¹Vedic

Derived terms

Descendants

References

  • Monier Williams (1899) “मित्र”, in A Sanskrit–English Dictionary, , new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 816/1.
  • Mayrhofer, Manfred (1996) Etymologisches Wörterbuch des Altindoarischen [Etymological Dictionary of Old Indo-Aryan]‎ (in German), volume 2, Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag, pages 354-355
  • Turner, Ralph Lilley (1969–1985) “mitra”, in A Comparative Dictionary of the Indo-Aryan Languages, London: Oxford University Press, page 582