ἀνακρούω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀνακρούω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀνακρούω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀνακρούω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀνακρούω you have here. The definition of the word ἀνακρούω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀνακρούω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: ανακρούω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From ἀνα- (ana-) +‎ κρούω (kroúō).

Pronunciation

 

Verb

ἀνακρούω • (anakroúō)

  1. to push back, stop short, check
  2. (middle voice) to put (a ship) astern
  3. (middle voice, figurative) to put back
  4. (music) to strike up

Conjugation

   Present: ἀνακρούω, ἀνακρούομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνακρούω ἀνακρούεις ἀνακρούει ἀνακρούετον ἀνακρούετον ἀνακρούομεν ἀνακρούετε ἀνακρούουσῐ(ν)
subjunctive ἀνακρούω ἀνακρούῃς ἀνακρούῃ ἀνακρούητον ἀνακρούητον ἀνακρούωμεν ἀνακρούητε ἀνακρούωσῐ(ν)
optative ἀνακρούοιμῐ ἀνακρούοις ἀνακρούοι ἀνακρούοιτον ἀνακρουοίτην ἀνακρούοιμεν ἀνακρούοιτε ἀνακρούοιεν
imperative   ἀνάκρουε ἀνακρουέτω ἀνακρούετον ἀνακρουέτων   ἀνακρούετε ἀνακρουόντων
middle/
passive 		indicative ἀνακρούομαι ἀνακρούῃ,
ἀνακρούει 		ἀνακρούεται ἀνακρούεσθον ἀνακρούεσθον ἀνακρουόμεθᾰ ἀνακρούεσθε ἀνακρούονται
subjunctive ἀνακρούωμαι ἀνακρούῃ ἀνακρούηται ἀνακρούησθον ἀνακρούησθον ἀνακρουώμεθᾰ ἀνακρούησθε ἀνακρούωνται
optative ἀνακρουοίμην ἀνακρούοιο ἀνακρούοιτο ἀνακρούοισθον ἀνακρουοίσθην ἀνακρουοίμεθᾰ ἀνακρούοισθε ἀνακρούοιντο
imperative   ἀνακρούου ἀνακρουέσθω ἀνακρούεσθον ἀνακρουέσθων   ἀνακρούεσθε ἀνακρουέσθων
active middle/passive
infinitive ἀνακρούειν ἀνακρούεσθαι
participle m ἀνακρούων ἀνακρουόμενος
f ἀνακρούουσᾰ ἀνακρουομένη
n ἀνακροῦον ἀνακρουόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀνέκρουον, ἀνεκρουόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνέκρουον ἀνέκρουες ἀνέκρουε(ν) ἀνεκρούετον ἀνεκρουέτην ἀνεκρούομεν ἀνεκρούετε ἀνέκρουον
middle/
passive 		indicative ἀνεκρουόμην ἀνεκρούου ἀνεκρούετο ἀνεκρούεσθον ἀνεκρουέσθην ἀνεκρουόμεθᾰ ἀνεκρούεσθε ἀνεκρούοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀνακρούεσκον, ἀνακρουεσκόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνακρούεσκον ἀνακρούεσκες ἀνακρούεσκε(ν) ἀνακρουέσκετον ἀνακρουεσκέτην ἀνακρουέσκομεν ἀνακρουέσκετε ἀνακρούεσκον
middle/
passive 		indicative ἀνακρουεσκόμην ἀνακρουέσκου ἀνακρουέσκετο ἀνακρουέσκεσθον ἀνακρουεσκέσθην ἀνακρουεσκόμε(σ)θᾰ ἀνακρουέσκεσθε ἀνακρουέσκοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀνακρούσω, ἀνακρούσομαι, ἀνακρουσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνακρούσω ἀνακρούσεις ἀνακρούσει ἀνακρούσετον ἀνακρούσετον ἀνακρούσομεν ἀνακρούσετε ἀνακρούσουσῐ(ν)
optative ἀνακρούσοιμῐ ἀνακρούσοις ἀνακρούσοι ἀνακρούσοιτον ἀνακρουσοίτην ἀνακρούσοιμεν ἀνακρούσοιτε ἀνακρούσοιεν
middle indicative ἀνακρούσομαι ἀνακρούσῃ,
ἀνακρούσει 		ἀνακρούσεται ἀνακρούσεσθον ἀνακρούσεσθον ἀνακρουσόμεθᾰ ἀνακρούσεσθε ἀνακρούσονται
optative ἀνακρουσοίμην ἀνακρούσοιο ἀνακρούσοιτο ἀνακρούσοισθον ἀνακρουσοίσθην ἀνακρουσοίμεθᾰ ἀνακρούσοισθε ἀνακρούσοιντο
passive indicative ἀνακρουσθήσομαι ἀνακρουσθήσῃ ἀνακρουσθήσεται ἀνακρουσθήσεσθον ἀνακρουσθήσεσθον ἀνακρουσθησόμεθᾰ ἀνακρουσθήσεσθε ἀνακρουσθήσονται
optative ἀνακρουσθησοίμην ἀνακρουσθήσοιο ἀνακρουσθήσοιτο ἀνακρουσθήσοισθον ἀνακρουσθησοίσθην ἀνακρουσθησοίμεθᾰ ἀνακρουσθήσοισθε ἀνακρουσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀνακρούσειν ἀνακρούσεσθαι ἀνακρουσθήσεσθαι
participle m ἀνακρούσων ἀνακρουσόμενος ἀνακρουσθησόμενος
f ἀνακρούσουσᾰ ἀνακρουσομένη ἀνακρουσθησομένη
n ἀνακροῦσον ἀνακρουσόμενον ἀνακρουσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀνέκρουσᾰ, ἀνεκρουσᾰ́μην, ἀνεκρούσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνέκρουσᾰ ἀνέκρουσᾰς ἀνέκρουσε(ν) ἀνεκρούσᾰτον ἀνεκρουσᾰ́την ἀνεκρούσᾰμεν ἀνεκρούσᾰτε ἀνέκρουσᾰν
subjunctive ἀνακρούσω ἀνακρούσῃς ἀνακρούσῃ ἀνακρούσητον ἀνακρούσητον ἀνακρούσωμεν ἀνακρούσητε ἀνακρούσωσῐ(ν)
optative ἀνακρούσαιμῐ ἀνακρούσειᾰς,
ἀνακρούσαις 		ἀνακρούσειε(ν),
ἀνακρούσαι 		ἀνακρούσαιτον ἀνακρουσαίτην ἀνακρούσαιμεν ἀνακρούσαιτε ἀνακρούσειᾰν,
ἀνακρούσαιεν
imperative   ἀνάκρουσον ἀνακρουσᾰ́τω ἀνακρούσᾰτον ἀνακρουσᾰ́των   ἀνακρούσᾰτε ἀνακρουσᾰ́ντων
middle indicative ἀνεκρουσᾰ́μην ἀνεκρούσω ἀνεκρούσᾰτο ἀνεκρούσᾰσθον ἀνεκρουσᾰ́σθην ἀνεκρουσᾰ́μεθᾰ ἀνεκρούσᾰσθε ἀνεκρούσᾰντο
subjunctive ἀνακρούσωμαι ἀνακρούσῃ ἀνακρούσηται ἀνακρούσησθον ἀνακρούσησθον ἀνακρουσώμεθᾰ ἀνακρούσησθε ἀνακρούσωνται
optative ἀνακρουσαίμην ἀνακρούσαιο ἀνακρούσαιτο ἀνακρούσαισθον ἀνακρουσαίσθην ἀνακρουσαίμεθᾰ ἀνακρούσαισθε ἀνακρούσαιντο
imperative   ἀνάκρουσαι ἀνακρουσᾰ́σθω ἀνακρούσᾰσθον ἀνακρουσᾰ́σθων   ἀνακρούσᾰσθε ἀνακρουσᾰ́σθων
passive indicative ἀνεκρούσθην ἀνεκρούσθης ἀνεκρούσθη ἀνεκρούσθητον ἀνεκρουσθήτην ἀνεκρούσθημεν ἀνεκρούσθητε ἀνεκρούσθησᾰν
subjunctive ἀνακρουσθῶ ἀνακρουσθῇς ἀνακρουσθῇ ἀνακρουσθῆτον ἀνακρουσθῆτον ἀνακρουσθῶμεν ἀνακρουσθῆτε ἀνακρουσθῶσῐ(ν)
optative ἀνακρουσθείην ἀνακρουσθείης ἀνακρουσθείη ἀνακρουσθεῖτον,
ἀνακρουσθείητον 		ἀνακρουσθείτην,
ἀνακρουσθειήτην 		ἀνακρουσθεῖμεν,
ἀνακρουσθείημεν 		ἀνακρουσθεῖτε,
ἀνακρουσθείητε 		ἀνακρουσθεῖεν,
ἀνακρουσθείησᾰν
imperative   ἀνακρούσθητῐ ἀνακρουσθήτω ἀνακρούσθητον ἀνακρουσθήτων   ἀνακρούσθητε ἀνακρουσθέντων
active middle passive
infinitive ἀνακροῦσαι ἀνακρούσᾰσθαι ἀνακρουσθῆναι
participle m ἀνακρούσᾱς ἀνακρουσᾰ́μενος ἀνακρουσθείς
f ἀνακρούσᾱσᾰ ἀνακρουσᾰμένη ἀνακρουσθεῖσᾰ
n ἀνακροῦσᾰν ἀνακρουσᾰ́μενον ἀνακρουσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • Greek: ανακρούω (anakroúo)

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia