ἀποπέμπω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀποπέμπω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀποπέμπω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀποπέμπω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀποπέμπω you have here. The definition of the word ἀποπέμπω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀποπέμπω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

ἀπο- (apo-, “away, back”) +‎ πέμπω (pémpō, “send”)

Pronunciation

 

Verb

ᾰ̓ποπέμπω • (apopémpō)

  1. to send off or away, dismiss, dispatch
  2. (middle voice) to get rid of
  3. to send back
  4. to export
  5. (middle voice) to avert by sacrifice; to banish, exorcise (a disease)
  6. to divorce

Conjugation

   Present: ᾰ̓ποπέμπω, ᾰ̓ποπέμπομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓ποπέμπω ᾰ̓ποπέμπεις ᾰ̓ποπέμπει ᾰ̓ποπέμπετον ᾰ̓ποπέμπετον ᾰ̓ποπέμπομεν ᾰ̓ποπέμπετε ᾰ̓ποπέμπουσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓ποπέμπω ᾰ̓ποπέμπῃς ᾰ̓ποπέμπῃ ᾰ̓ποπέμπητον ᾰ̓ποπέμπητον ᾰ̓ποπέμπωμεν ᾰ̓ποπέμπητε ᾰ̓ποπέμπωσῐ(ν)
optative ᾰ̓ποπέμποιμῐ ᾰ̓ποπέμποις ᾰ̓ποπέμποι ᾰ̓ποπέμποιτον ᾰ̓ποπεμποίτην ᾰ̓ποπέμποιμεν ᾰ̓ποπέμποιτε ᾰ̓ποπέμποιεν
imperative   ᾰ̓πόπεμπε ᾰ̓ποπεμπέτω ᾰ̓ποπέμπετον ᾰ̓ποπεμπέτων   ᾰ̓ποπέμπετε ᾰ̓ποπεμπόντων
middle/
passive 		indicative ᾰ̓ποπέμπομαι ᾰ̓ποπέμπῃ,
ᾰ̓ποπέμπει 		ᾰ̓ποπέμπεται ᾰ̓ποπέμπεσθον ᾰ̓ποπέμπεσθον ᾰ̓ποπεμπόμεθᾰ ᾰ̓ποπέμπεσθε ᾰ̓ποπέμπονται
subjunctive ᾰ̓ποπέμπωμαι ᾰ̓ποπέμπῃ ᾰ̓ποπέμπηται ᾰ̓ποπέμπησθον ᾰ̓ποπέμπησθον ᾰ̓ποπεμπώμεθᾰ ᾰ̓ποπέμπησθε ᾰ̓ποπέμπωνται
optative ᾰ̓ποπεμποίμην ᾰ̓ποπέμποιο ᾰ̓ποπέμποιτο ᾰ̓ποπέμποισθον ᾰ̓ποπεμποίσθην ᾰ̓ποπεμποίμεθᾰ ᾰ̓ποπέμποισθε ᾰ̓ποπέμποιντο
imperative   ᾰ̓ποπέμπου ᾰ̓ποπεμπέσθω ᾰ̓ποπέμπεσθον ᾰ̓ποπεμπέσθων   ᾰ̓ποπέμπεσθε ᾰ̓ποπεμπέσθων
active middle/passive
infinitive ᾰ̓ποπέμπειν ᾰ̓ποπέμπεσθαι
participle m ᾰ̓ποπέμπων ᾰ̓ποπεμπόμενος
f ᾰ̓ποπέμπουσᾰ ᾰ̓ποπεμπομένη
n ᾰ̓ποπέμπον ᾰ̓ποπεμπόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ᾰ̓πέπεμπον, ᾰ̓πεπεμπόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓πέπεμπον ᾰ̓πέπεμπες ᾰ̓πέπεμπε(ν) ᾰ̓πεπέμπετον ᾰ̓πεπεμπέτην ᾰ̓πεπέμπομεν ᾰ̓πεπέμπετε ᾰ̓πέπεμπον
middle/
passive 		indicative ᾰ̓πεπεμπόμην ᾰ̓πεπέμπου ᾰ̓πεπέμπετο ᾰ̓πεπέμπεσθον ᾰ̓πεπεμπέσθην ᾰ̓πεπεμπόμεθᾰ ᾰ̓πεπέμπεσθε ᾰ̓πεπέμποντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ᾰ̓πέπεμψᾰ, ᾰ̓πεπεμψᾰ́μην, ᾰ̓πεπέμφθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓πέπεμψᾰ ᾰ̓πέπεμψᾰς ᾰ̓πέπεμψε(ν) ᾰ̓πεπέμψᾰτον ᾰ̓πεπεμψᾰ́την ᾰ̓πεπέμψᾰμεν ᾰ̓πεπέμψᾰτε ᾰ̓πέπεμψᾰν
subjunctive ᾰ̓ποπέμψω ᾰ̓ποπέμψῃς ᾰ̓ποπέμψῃ ᾰ̓ποπέμψητον ᾰ̓ποπέμψητον ᾰ̓ποπέμψωμεν ᾰ̓ποπέμψητε ᾰ̓ποπέμψωσῐ(ν)
optative ᾰ̓ποπέμψαιμῐ ᾰ̓ποπέμψειᾰς,
ᾰ̓ποπέμψαις 		ᾰ̓ποπέμψειε(ν),
ᾰ̓ποπέμψαι 		ᾰ̓ποπέμψαιτον ᾰ̓ποπεμψαίτην ᾰ̓ποπέμψαιμεν ᾰ̓ποπέμψαιτε ᾰ̓ποπέμψειᾰν,
ᾰ̓ποπέμψαιεν
imperative   ᾰ̓πόπεμψον ᾰ̓ποπεμψᾰ́τω ᾰ̓ποπέμψᾰτον ᾰ̓ποπεμψᾰ́των   ᾰ̓ποπέμψᾰτε ᾰ̓ποπεμψᾰ́ντων
middle indicative ᾰ̓πεπεμψᾰ́μην ᾰ̓πεπέμψω ᾰ̓πεπέμψᾰτο ᾰ̓πεπέμψᾰσθον ᾰ̓πεπεμψᾰ́σθην ᾰ̓πεπεμψᾰ́μεθᾰ ᾰ̓πεπέμψᾰσθε ᾰ̓πεπέμψᾰντο
subjunctive ᾰ̓ποπέμψωμαι ᾰ̓ποπέμψῃ ᾰ̓ποπέμψηται ᾰ̓ποπέμψησθον ᾰ̓ποπέμψησθον ᾰ̓ποπεμψώμεθᾰ ᾰ̓ποπέμψησθε ᾰ̓ποπέμψωνται
optative ᾰ̓ποπεμψαίμην ᾰ̓ποπέμψαιο ᾰ̓ποπέμψαιτο ᾰ̓ποπέμψαισθον ᾰ̓ποπεμψαίσθην ᾰ̓ποπεμψαίμεθᾰ ᾰ̓ποπέμψαισθε ᾰ̓ποπέμψαιντο
imperative   ᾰ̓πόπεμψαι ᾰ̓ποπεμψᾰ́σθω ᾰ̓ποπέμψᾰσθον ᾰ̓ποπεμψᾰ́σθων   ᾰ̓ποπέμψᾰσθε ᾰ̓ποπεμψᾰ́σθων
passive indicative ᾰ̓πεπέμφθην ᾰ̓πεπέμφθης ᾰ̓πεπέμφθη ᾰ̓πεπέμφθητον ᾰ̓πεπεμφθήτην ᾰ̓πεπέμφθημεν ᾰ̓πεπέμφθητε ᾰ̓πεπέμφθησᾰν
subjunctive ᾰ̓ποπεμφθῶ ᾰ̓ποπεμφθῇς ᾰ̓ποπεμφθῇ ᾰ̓ποπεμφθῆτον ᾰ̓ποπεμφθῆτον ᾰ̓ποπεμφθῶμεν ᾰ̓ποπεμφθῆτε ᾰ̓ποπεμφθῶσῐ(ν)
optative ᾰ̓ποπεμφθείην ᾰ̓ποπεμφθείης ᾰ̓ποπεμφθείη ᾰ̓ποπεμφθεῖτον,
ᾰ̓ποπεμφθείητον 		ᾰ̓ποπεμφθείτην,
ᾰ̓ποπεμφθειήτην 		ᾰ̓ποπεμφθεῖμεν,
ᾰ̓ποπεμφθείημεν 		ᾰ̓ποπεμφθεῖτε,
ᾰ̓ποπεμφθείητε 		ᾰ̓ποπεμφθεῖεν,
ᾰ̓ποπεμφθείησᾰν
imperative   ᾰ̓ποπέμφθητῐ ᾰ̓ποπεμφθήτω ᾰ̓ποπέμφθητον ᾰ̓ποπεμφθήτων   ᾰ̓ποπέμφθητε ᾰ̓ποπεμφθέντων
active middle passive
infinitive ᾰ̓ποπέμψαι ᾰ̓ποπέμψᾰσθαι ᾰ̓ποπεμφθῆναι
participle m ᾰ̓ποπέμψᾱς ᾰ̓ποπεμψᾰ́μενος ᾰ̓ποπεμφθείς
f ᾰ̓ποπέμψᾱσᾰ ᾰ̓ποπεμψᾰμένη ᾰ̓ποπεμφθεῖσᾰ
n ᾰ̓ποπέμψᾰν ᾰ̓ποπεμψᾰ́μενον ᾰ̓ποπεμφθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia