From ἄτακτος (átaktos, “undisciplined, disorderly”) + -ίᾱ (-íā, “nominal suffix”).
ἀταξίᾱ • (ataxíā) f (genitive ἀταξίᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἀταξίᾱ hē ataxíā |
τὼ ἀταξίᾱ tṑ ataxíā |
αἱ ἀταξίαι hai ataxíai | ||||||||||
Genitive | τῆς ἀταξίᾱς tês ataxíās |
τοῖν ἀταξίαιν toîn ataxíain |
τῶν ἀταξιῶν tôn ataxiôn | ||||||||||
Dative | τῇ ἀταξίᾳ têi ataxíāi |
τοῖν ἀταξίαιν toîn ataxíain |
ταῖς ἀταξίαις taîs ataxíais | ||||||||||
Accusative | τὴν ἀταξίᾱν tḕn ataxíān |
τὼ ἀταξίᾱ tṑ ataxíā |
τᾱ̀ς ἀταξίᾱς tā̀s ataxíās | ||||||||||
Vocative | ἀταξίᾱ ataxíā |
ἀταξίᾱ ataxíā |
ἀταξίαι ataxíai | ||||||||||
Notes: |
|