ἀτενίζω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀτενίζω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀτενίζω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀτενίζω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀτενίζω you have here. The definition of the word ἀτενίζω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀτενίζω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From ἀτενής (atenḗs, “intent”) +‎ -ίζω (-ízō, denominative verb suffix), from τείνω (teínō, “to strain, to exert”).

Pronunciation

 

Verb

ἀτενίζω • (atenízō)

  1. to gaze intently, to fixate one's eyes (upon), to stare
    • New Testament, Luke 4:20, Translation KJV
      καὶ πτύξας τὸ βιβλίον ἀποδοὺς τῷ ὑπηρέτῃ ἐκάθισεν· καὶ πάντων οἱ ὀφθαλμοὶ ἐν τῇ συναγωγῇ ἦσαν ἀτενίζοντες αὐτῷ.
      And he closed the book, and he gave it again to the minister, and sat down. And the eyes of all them that were in the synagogue were fastened on him.
  2. to be fixated on, to focus on, to concentrate on
    • Aristotle, Physics I.9 (192a15), Translation by P. K. Hardie and R. K. Gaye
      ἡ δ' ἑτέρα μοῖρα τῆς ἐναντιώσεως πολλάκις ἂν φαντασθείη τῷ πρὸς τὸ κακοποιὸν αὐτῆς ἀτενίζοντι τὴν διάνοιαν οὐδ' εἶναι τὸ παράπαν.
      But the negative part of the contrariety may often seem, if you concentrate your attention on it as an evil agent, not to exist at all.

Conjugation

   Present: ἀτενῐ́ζω, ἀτενῐ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀτενῐ́ζω ἀτενῐ́ζεις ἀτενῐ́ζει ἀτενῐ́ζετον ἀτενῐ́ζετον ἀτενῐ́ζομεν ἀτενῐ́ζετε ἀτενῐ́ζουσῐ(ν)
subjunctive ἀτενῐ́ζω ἀτενῐ́ζῃς ἀτενῐ́ζῃ ἀτενῐ́ζητον ἀτενῐ́ζητον ἀτενῐ́ζωμεν ἀτενῐ́ζητε ἀτενῐ́ζωσῐ(ν)
optative ἀτενῐ́ζοιμῐ ἀτενῐ́ζοις ἀτενῐ́ζοι ἀτενῐ́ζοιτον ἀτενῐζοίτην ἀτενῐ́ζοιμεν ἀτενῐ́ζοιτε ἀτενῐ́ζοιεν
imperative   ἀτένῐζε ἀτενῐζέτω ἀτενῐ́ζετον ἀτενῐζέτων   ἀτενῐ́ζετε ἀτενῐζόντων
middle/
passive 		indicative ἀτενῐ́ζομαι ἀτενῐ́ζῃ,
ἀτενῐ́ζει 		ἀτενῐ́ζεται ἀτενῐ́ζεσθον ἀτενῐ́ζεσθον ἀτενῐζόμεθᾰ ἀτενῐ́ζεσθε ἀτενῐ́ζονται
subjunctive ἀτενῐ́ζωμαι ἀτενῐ́ζῃ ἀτενῐ́ζηται ἀτενῐ́ζησθον ἀτενῐ́ζησθον ἀτενῐζώμεθᾰ ἀτενῐ́ζησθε ἀτενῐ́ζωνται
optative ἀτενῐζοίμην ἀτενῐ́ζοιο ἀτενῐ́ζοιτο ἀτενῐ́ζοισθον ἀτενῐζοίσθην ἀτενῐζοίμεθᾰ ἀτενῐ́ζοισθε ἀτενῐ́ζοιντο
imperative   ἀτενῐ́ζου ἀτενῐζέσθω ἀτενῐ́ζεσθον ἀτενῐζέσθων   ἀτενῐ́ζεσθε ἀτενῐζέσθων
active middle/passive
infinitive ἀτενῐ́ζειν ἀτενῐ́ζεσθαι
participle m ἀτενῐ́ζων ἀτενῐζόμενος
f ἀτενῐ́ζουσᾰ ἀτενῐζομένη
n ἀτενῐ́ζον ἀτενῐζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠτένῐζον, ἠτενῐζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠτένῐζον ἠτένῐζες ἠτένῐζε(ν) ἠτενῐ́ζετον ἠτενῐζέτην ἠτενῐ́ζομεν ἠτενῐ́ζετε ἠτένῐζον
middle/
passive 		indicative ἠτενῐζόμην ἠτενῐ́ζου ἠτενῐ́ζετο ἠτενῐ́ζεσθον ἠτενῐζέσθην ἠτενῐζόμεθᾰ ἠτενῐ́ζεσθε ἠτενῐ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀτενῐέω, ἀτενῐέομαι, ἀτενῐσθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀτενῐέω ἀτενῐέεις ἀτενῐέει ἀτενῐέετον ἀτενῐέετον ἀτενῐέομεν ἀτενῐέετε ἀτενῐέουσῐ(ν)
optative ἀτενῐέοιμῐ ἀτενῐέοις ἀτενῐέοι ἀτενῐέοιτον ἀτενῐεοίτην ἀτενῐέοιμεν ἀτενῐέοιτε ἀτενῐέοιεν
middle indicative ἀτενῐέομαι ἀτενῐέῃ,
ἀτενῐέει 		ἀτενῐέεται ἀτενῐέεσθον ἀτενῐέεσθον ἀτενῐεόμεθᾰ ἀτενῐέεσθε ἀτενῐέονται
optative ἀτενῐεοίμην ἀτενῐέοιο ἀτενῐέοιτο ἀτενῐέοισθον ἀτενῐεοίσθην ἀτενῐεοίμεθᾰ ἀτενῐέοισθε ἀτενῐέοιντο
passive indicative ἀτενῐσθήσομαι ἀτενῐσθήσῃ ἀτενῐσθήσεται ἀτενῐσθήσεσθον ἀτενῐσθήσεσθον ἀτενῐσθησόμεθᾰ ἀτενῐσθήσεσθε ἀτενῐσθήσονται
optative ἀτενῐσθησοίμην ἀτενῐσθήσοιο ἀτενῐσθήσοιτο ἀτενῐσθήσοισθον ἀτενῐσθησοίσθην ἀτενῐσθησοίμεθᾰ ἀτενῐσθήσοισθε ἀτενῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀτενῐέειν ἀτενῐέεσθαι ἀτενῐσθήσεσθαι
participle m ἀτενῐέων ἀτενῐεόμενος ἀτενῐσθησόμενος
f ἀτενῐέουσᾰ ἀτενῐεομένη ἀτενῐσθησομένη
n ἀτενῐέον ἀτενῐεόμενον ἀτενῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀτενῐῶ, ἀτενῐοῦμαι, ἀτενῐσθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀτενῐῶ ἀτενῐεῖς ἀτενῐεῖ ἀτενῐεῖτον ἀτενῐεῖτον ἀτενῐοῦμεν ἀτενῐεῖτε ἀτενῐοῦσῐ(ν)
optative ἀτενῐοίην,
ἀτενῐοῖμῐ 		ἀτενῐοίης,
ἀτενῐοῖς 		ἀτενῐοίη,
ἀτενῐοῖ 		ἀτενῐοῖτον,
ἀτενῐοίητον 		ἀτενῐοίτην,
ἀτενῐοιήτην 		ἀτενῐοῖμεν,
ἀτενῐοίημεν 		ἀτενῐοῖτε,
ἀτενῐοίητε 		ἀτενῐοῖεν,
ἀτενῐοίησᾰν
middle indicative ἀτενῐοῦμαι ἀτενῐῇ ἀτενῐεῖται ἀτενῐεῖσθον ἀτενῐεῖσθον ἀτενῐούμεθᾰ ἀτενῐεῖσθε ἀτενῐοῦνται
optative ἀτενῐοίμην ἀτενῐοῖο ἀτενῐοῖτο ἀτενῐοῖσθον ἀτενῐοίσθην ἀτενῐοίμεθᾰ ἀτενῐοῖσθε ἀτενῐοῖντο
passive indicative ἀτενῐσθήσομαι ἀτενῐσθήσῃ ἀτενῐσθήσεται ἀτενῐσθήσεσθον ἀτενῐσθήσεσθον ἀτενῐσθησόμεθᾰ ἀτενῐσθήσεσθε ἀτενῐσθήσονται
optative ἀτενῐσθησοίμην ἀτενῐσθήσοιο ἀτενῐσθήσοιτο ἀτενῐσθήσοισθον ἀτενῐσθησοίσθην ἀτενῐσθησοίμεθᾰ ἀτενῐσθήσοισθε ἀτενῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀτενῐεῖν ἀτενῐεῖσθαι ἀτενῐσθήσεσθαι
participle m ἀτενῐῶν ἀτενῐούμενος ἀτενῐσθησόμενος
f ἀτενῐοῦσᾰ ἀτενῐουμένη ἀτενῐσθησομένη
n ἀτενῐοῦν ἀτενῐούμενον ἀτενῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠτένῐσᾰ, ἠτενῐσᾰ́μην, ἠτενῐ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠτένῐσᾰ ἠτένῐσᾰς ἠτένῐσε(ν) ἠτενῐ́σᾰτον ἠτενῐσᾰ́την ἠτενῐ́σᾰμεν ἠτενῐ́σᾰτε ἠτένῐσᾰν
subjunctive ἀτενῐ́σω ἀτενῐ́σῃς ἀτενῐ́σῃ ἀτενῐ́σητον ἀτενῐ́σητον ἀτενῐ́σωμεν ἀτενῐ́σητε ἀτενῐ́σωσῐ(ν)
optative ἀτενῐ́σαιμῐ ἀτενῐ́σειᾰς,
ἀτενῐ́σαις 		ἀτενῐ́σειε(ν),
ἀτενῐ́σαι 		ἀτενῐ́σαιτον ἀτενῐσαίτην ἀτενῐ́σαιμεν ἀτενῐ́σαιτε ἀτενῐ́σειᾰν,
ἀτενῐ́σαιεν
imperative   ἀτένῐσον ἀτενῐσᾰ́τω ἀτενῐ́σᾰτον ἀτενῐσᾰ́των   ἀτενῐ́σᾰτε ἀτενῐσᾰ́ντων
middle indicative ἠτενῐσᾰ́μην ἠτενῐ́σω ἠτενῐ́σᾰτο ἠτενῐ́σᾰσθον ἠτενῐσᾰ́σθην ἠτενῐσᾰ́μεθᾰ ἠτενῐ́σᾰσθε ἠτενῐ́σᾰντο
subjunctive ἀτενῐ́σωμαι ἀτενῐ́σῃ ἀτενῐ́σηται ἀτενῐ́σησθον ἀτενῐ́σησθον ἀτενῐσώμεθᾰ ἀτενῐ́σησθε ἀτενῐ́σωνται
optative ἀτενῐσαίμην ἀτενῐ́σαιο ἀτενῐ́σαιτο ἀτενῐ́σαισθον ἀτενῐσαίσθην ἀτενῐσαίμεθᾰ ἀτενῐ́σαισθε ἀτενῐ́σαιντο
imperative   ἀτένῐσαι ἀτενῐσᾰ́σθω ἀτενῐ́σᾰσθον ἀτενῐσᾰ́σθων   ἀτενῐ́σᾰσθε ἀτενῐσᾰ́σθων
passive indicative ἠτενῐ́σθην ἠτενῐ́σθης ἠτενῐ́σθη ἠτενῐ́σθητον ἠτενῐσθήτην ἠτενῐ́σθημεν ἠτενῐ́σθητε ἠτενῐ́σθησᾰν
subjunctive ἀτενῐσθῶ ἀτενῐσθῇς ἀτενῐσθῇ ἀτενῐσθῆτον ἀτενῐσθῆτον ἀτενῐσθῶμεν ἀτενῐσθῆτε ἀτενῐσθῶσῐ(ν)
optative ἀτενῐσθείην ἀτενῐσθείης ἀτενῐσθείη ἀτενῐσθεῖτον,
ἀτενῐσθείητον 		ἀτενῐσθείτην,
ἀτενῐσθειήτην 		ἀτενῐσθεῖμεν,
ἀτενῐσθείημεν 		ἀτενῐσθεῖτε,
ἀτενῐσθείητε 		ἀτενῐσθεῖεν,
ἀτενῐσθείησᾰν
imperative   ἀτενῐ́σθητῐ ἀτενῐσθήτω ἀτενῐ́σθητον ἀτενῐσθήτων   ἀτενῐ́σθητε ἀτενῐσθέντων
active middle passive
infinitive ἀτενῐ́σαι ἀτενῐ́σᾰσθαι ἀτενῐσθῆναι
participle m ἀτενῐ́σᾱς ἀτενῐσᾰ́μενος ἀτενῐσθείς
f ἀτενῐ́σᾱσᾰ ἀτενῐσᾰμένη ἀτενῐσθεῖσᾰ
n ἀτενῐ́σᾰν ἀτενῐσᾰ́μενον ἀτενῐσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἠτένῐκᾰ, ἠτένῐσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠτένῐκᾰ ἠτένῐκᾰς ἠτένῐκε(ν) ἠτενῐ́κᾰτον ἠτενῐ́κᾰτον ἠτενῐ́κᾰμεν ἠτενῐ́κᾰτε ἠτενῐ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠτενῐ́κω ἠτενῐ́κῃς ἠτενῐ́κῃ ἠτενῐ́κητον ἠτενῐ́κητον ἠτενῐ́κωμεν ἠτενῐ́κητε ἠτενῐ́κωσῐ(ν)
optative ἠτενῐ́κοιμῐ,
ἠτενῐκοίην 		ἠτενῐ́κοις,
ἠτενῐκοίης 		ἠτενῐ́κοι,
ἠτενῐκοίη 		ἠτενῐ́κοιτον ἠτενῐκοίτην ἠτενῐ́κοιμεν ἠτενῐ́κοιτε ἠτενῐ́κοιεν
imperative   ἠτένῐκε ἠτενῐκέτω ἠτενῐ́κετον ἠτενῐκέτων   ἠτενῐ́κετε ἠτενῐκόντων
middle/
passive 		indicative ἠτένῐσμαι ἠτένῐσαι ἠτένῐσται ἠτένῐσθον ἠτένῐσθον ἠτενῐ́σμεθᾰ ἠτένῐσθε ἠτενῐ́δᾰται
subjunctive ἠτενῐσμένος ὦ ἠτενῐσμένος ᾖς ἠτενῐσμένος ᾖ ἠτενῐσμένω ἦτον ἠτενῐσμένω ἦτον ἠτενῐσμένοι ὦμεν ἠτενῐσμένοι ἦτε ἠτενῐσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠτενῐσμένος εἴην ἠτενῐσμένος εἴης ἠτενῐσμένος εἴη ἠτενῐσμένω εἴητον/εἶτον ἠτενῐσμένω εἰήτην/εἴτην ἠτενῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν ἠτενῐσμένοι εἴητε/εἶτε ἠτενῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἠτένῐσο ἠτενῐ́σθω ἠτένῐσθον ἠτενῐ́σθων   ἠτένῐσθε ἠτενῐ́σθων
active middle/passive
infinitive ἠτενῐκέναι ἠτενῐ́σθαι
participle m ἠτενῐκώς ἠτενῐσμένος
f ἠτενῐκυῖᾰ ἠτενῐσμένη
n ἠτενῐκός ἠτενῐσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἠτενῐ́κειν, ἠτενῐ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠτενῐ́κειν,
ἠτενῐ́κη 		ἠτενῐ́κεις,
ἠτενῐ́κης 		ἠτενῐ́κει(ν) ἠτενῐ́κετον ἠτενῐκέτην ἠτενῐ́κεμεν ἠτενῐ́κετε ἠτενῐ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἠτενῐ́σμην ἠτένῐσο ἠτένῐστο ἠτένῐσθον ἠτενῐ́σθην ἠτενῐ́σμεθᾰ ἠτένῐσθε ἠτενῐ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • > Greek: ατενίζω (atenízo) (inherited)

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia