From ὄνος (ónos, “donkey”) + the root of πέρδομαι (pérdomai, “to fart”).
ὀνόπορδον • (onópordon) n (genitive ὀνοπόρδου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ὀνόπορδον tò onópordon |
τὼ ὀνοπόρδω tṑ onopórdō |
τᾰ̀ ὀνόπορδᾰ tà onóporda | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ὀνοπόρδου toû onopórdou |
τοῖν ὀνοπόρδοιν toîn onopórdoin |
τῶν ὀνοπόρδων tôn onopórdōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ὀνοπόρδῳ tôi onopórdōi |
τοῖν ὀνοπόρδοιν toîn onopórdoin |
τοῖς ὀνοπόρδοις toîs onopórdois | ||||||||||
| Accusative | τὸ ὀνόπορδον tò onópordon |
τὼ ὀνοπόρδω tṑ onopórdō |
τᾰ̀ ὀνόπορδᾰ tà onóporda | ||||||||||
| Vocative | ὀνόπορδον onópordon |
ὀνοπόρδω onopórdō |
ὀνόπορδᾰ onóporda | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||