coñearse
Te damos la bienvenida, no hay duda de que has llegado hasta Dictious tratando de encontrar la definición de coñearse. En esta web no solo dispondrás de la posibilidad de descubrir la totalidad de las acepciones reconocidas de la palabra coñearse, sino que del mismo modo te hablaremos de su etimología, sus características y conocerás cómo se dice coñearse en singular y en plural. Cualquier cosa que deberías saber sobre la palabra coñearse lo tienes aquí. La definición de coñearse te será de utilidad a ser más concreto y idóneo en el momento de debatir o escribir tus enunciados. Tener conocimiento de la definición decoñearse, conjuntamente con las de otras palabras, enriquecen el vocabulario y nos proporcionan mayores y mejores recursos lingüísticos.
Para ello, sigue el enlace "editar", que está en una de las pestañas superiores de esta página.
| coñearse | |
| pronunciación (AFI) | |
| silabación | co-ñe-ar-se[1] |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | tetrasílaba |
| rima | aɾ.se |
Etimología
De coñear con el pronombre reflexivo átono.
Verbo pronominal
- 1
- [2]
- Uso: vulgar
Conjugación
| Formas no personales | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Simples | Compuestas | |||||
| Infinitivo | coñearse | haberse coñeado | ||||
| Gerundio | coñeándose (o coñeando) | habiéndose coñeado | ||||
| Participio | coñeado | |||||
| Formas personales | ||||||
| número: | singular | plural | ||||
| persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
| Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me coñeo | te coñeastú te coñeásvos |
se coñea | nos coñeamos | os coñeáis | se coñean |
| Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me coñeaba | te coñeabas | se coñeaba | nos coñeábamos | os coñeabais | se coñeaban |
| Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me coñeé | te coñeaste | se coñeó | nos coñeamos | os coñeasteis | se coñearon |
| Futuro | me coñearé | te coñearás | se coñeará | nos coñearemos | os coñearéis | se coñearán |
| Condicional o Pospretérito | me coñearía | te coñearías | se coñearía | nos coñearíamos | os coñearíais | se coñearían |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me he coñeado | te has coñeado | se ha coñeado | nos hemos coñeado | os habéis coñeado | se han coñeado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había coñeado | te habías coñeado | se había coñeado | nos habíamos coñeado | os habíais coñeado | se habían coñeado |
| Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube coñeado | te hubiste coñeado | se hubo coñeado | nos hubimos coñeado | os hubisteis coñeado | se hubieron coñeado |
| Futuro perfecto o Antefuturo | me habré coñeado | te habrás coñeado | se habrá coñeado | nos habremos coñeado | os habréis coñeado | se habrán coñeado |
| Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría coñeado | te habrías coñeado | se habría coñeado | nos habríamos coñeado | os habríais coñeado | se habrían coñeado |
| Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me coñee | te coñeestú te coñeésvos2 |
se coñee | nos coñeemos | os coñeéis | se coñeen |
| Pretérito imperfecto o Pretérito | me coñeara | te coñearas | se coñeara | nos coñeáramos | os coñearais | se coñearan |
| me coñease | te coñeases | se coñease | nos coñeásemos | os coñeaseis | se coñeasen | |
| Futuro (en desuso) | me coñeare | te coñeares | se coñeare | nos coñeáremos | os coñeareis | se coñearen |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me haya coñeado | te hayastú coñeado te hayásvos2 coñeado |
se haya coñeado | nos hayamos coñeado | os hayáis coñeado | se hayan coñeado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera coñeado | te hubieras coñeado | se hubiera coñeado | nos hubiéramos coñeado | os hubierais coñeado | se hubieran coñeado |
| me hubiese coñeado | te hubieses coñeado | se hubiese coñeado | nos hubiésemos coñeado | os hubieseis coñeado | se hubiesen coñeado | |
| Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere coñeado | te hubieres coñeado | se hubiere coñeado | nos hubiéremos coñeado | os hubiereis coñeado | se hubieren coñeado |
| Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
| Afirmativo | coñéatetú coñeatevos |
coñéese | coñeémonos | coñeaos | coñéense | |
| Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo
| |||||
| 1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». | ||||||
Traducciones
|
|
Referencias y notas
- ↑ Dos vocales seguidas no pueden separarse nunca a final de línea, formen diptongo, triptongo o hiato. Para palabras con h intercalada, se actuará como si esta letra muda no existiese. Quedan exceptuadas de esta consideración las palabras compuestas. Más información.
- ↑ «coñearse» en Diccionario de la lengua española. Editorial: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa. 22.ª ed, Madrid, 2001.
Separar coñearse en sílabas
Puede ser de que al margen toda la información que te hemos dado sobre la palabra coñearse, ahora también te enseñemos la forma de cómo se divide en sílabas. Si te interesa si deseas aprender a separar coñearse en sílabas.
Listado de errores ortográficos de coñearse
Más abajo puedes acceder una lista con los principales errores ortográficos, para que prestes atención y sepas la forma de no incurrir en ellos.Sin más demora, aquí tienes el listado de errores ortográficos de coñearse