τέλειος (télios) \ˈtɛ.li.ɔs\
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | τέλειος | τελεία | τέλειον | |||
vocatif | τέλειε | τελεία | τέλειον | |||
accusatif | τέλειον | τελείαν | τέλειον | |||
génitif | τελείου | τελείας | τελείου | |||
datif | τελείῳ | τελείᾳ | τελείῳ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | τελείω | τελείω | τελείω | |||
vocatif | τελείω | τελείω | τελείω | |||
accusatif | τελείω | τελείω | τελείω | |||
génitif | τελείοιν | τελείαιν | τελείοιν | |||
datif | τελείοιν | τελείαιν | τελείοιν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | τέλειοι | τέλειαι | τέλεια | |||
vocatif | τέλειοι | τέλειαι | τέλεια | |||
accusatif | τελείους | τελείας | τέλεια | |||
génitif | τελείων | τελείων | τελείων | |||
datif | τελείοις | τελείαις | τελείοις |
τέλειος (téleios)