ἀποπομπαῖος τράγος

Grec ancien

Composé de ἀποπομπαῖος, apopompaîos (« expiatoire ») et de τράγος, trágos (« bouc »), vocalisation alternative de l’hébreu ancien שָׂעִיר לַעֲזָאזֵל, saʿír laʿazazél (« bouc à Azazel »).

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	ἀποπομπαῖος τράγος	οἱ	ἀποπομπαῖοι τράγοι	τὼ	ἀποπομπαίω τράγω
Vocatif		ἀποπομπαῖε τράγε		ἀποπομπαῖοι τράγοι		ἀποπομπαίω τράγω
Accusatif	τὸν	ἀποπομπαῖον τράγον	τοὺς	ἀποπομπαίους τράγους	τὼ	ἀποπομπαίω τράγω
Génitif	τοῦ	ἀποπομπαίου τράγου	τῶν	ἀποπομπαίων τράγων	τοῖν	ἀποπομπαίοιν τράγοιν
Datif	τῷ	ἀποπομπαίῳ τράγῳ	τοῖς	ἀποπομπαίοις τράγοις	τοῖν	ἀποπομπαίοιν τράγοιν

ἀποπομπαῖος τράγος, apopompaîos trágos \a.po.pom.ˈpai̯ˌ.os ˈtra.ɡos\ masculin (Ancienne écriture : ἀϖοϖομϖαῖος τϱάγος)

Bouc émissaire.
- Οὐκ ἔτι ἐν ἀλλοτρίοις ὁλοκαυτώμασι, καὶ μόσχοις, καὶ κριοῖς· οὐκ ἔτι περιτομὴ, καὶ σαββάτου φυλακή· οὐκ ἔτι ναὸς, καὶ βωμὸς, καὶ τράγος ἀποπομπαῖος, καὶ τὰ ἅγια τῶν ἁγίων· οὐκ ἔτι σκιὰ, καὶ λατρεία, καὶ σάββατα διεψευσμένα. — (Jean Chrysostome, Εἰς τὴν Σαμαρεῖτιν)
  .