Cimber

Bonjour, vous êtes venu ici pour chercher la signification du mot Cimber. Dans DICTIOUS, vous trouverez non seulement toutes les significations du dictionnaire pour le mot Cimber, mais vous apprendrez également son étymologie, ses caractéristiques et comment dire Cimber au singulier et au pluriel. Tout ce que vous devez savoir sur le mot Cimber est ici. La définition du mot Cimber vous aidera à être plus précis et correct lorsque vous parlerez ou écrirez vos textes. Connaître la définition deCimber, ainsi que celles d'autres mots, enrichit votre vocabulaire et vous fournit des ressources linguistiques plus nombreuses et de meilleure qualité.

Latin

Étymologie

Voir le pluriel Cimbri.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif Cimber Cimbra Cimbrum Cimbri Cimbrae Cimbra
Vocatif Cimber Cimbra Cimbrum Cimbri Cimbrae Cimbra
Accusatif Cimbrum Cimbram Cimbrum Cimbros Cimbras Cimbra
Génitif Cimbri Cimbrae Cimbri Cimbrorum Cimbrarum Cimbrorum
Datif Cimbro Cimbrae Cimbro Cimbris Cimbris Cimbris
Ablatif Cimbro Cimbra Cimbro Cimbris Cimbris Cimbris

Cimber \Prononciation ?\

  1. Cimbre.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif Cimber Cimbrī
Vocatif Cimber Cimbrī
Accusatif Cimbrum Cimbrōs
Génitif Cimbrī Cimbrōrum
Datif Cimbrō Cimbrīs
Ablatif Cimbrō Cimbrīs

Cimber \Prononciation ?\ masculin

  1. Membre des Cimbres, peuple germain.
    • Incipit deinde clarior aperiri fama ab gente Inguaeonum, quae est prima in Germania. mons Saevo ibi, inmensus nec Ripaeis iugis minor, inmanem ad Cimbrorum usque promunturium efficit sinum, qui Codanus vocatur, refertus insulis, quarum clarissima est Scatinavia, inconpertae magnitudinis, portionem tantum eius, quod notum sit, Hillevionum gente quingentis incolente pagis: quare alterum orbem terrarum eam appellant. nec minor est opinione Aeningia. quidam haec habitari ad Vistlam usque fluvium a Sarmatis, Venedis, Sciris, Hirris tradunt, sinum Cylipenum vocari et in ostio eius insulam Latrim, mox alterum sinum Lagnum, conterminum Cimbris. promunturium Cimbrorum excurrens in maria longe paeninsulam efficit, quae Tastris appellatur. XXIII inde insulae Romanis armis cognitae. earum nobilissimae Burcana, Fabaria nostris dicta a frugis multitudine sponte provenientis, item Glaesaria a sucino militiae appellata, barbaris Austeravia, praeterque Actania. — (Pline l’Ancien, Naturalis Historia)
      On commence à avoir des renseignements un peu plus clairs à partir des Ingévons, le premier peuple germain qu’on rencontre. De ce côté-là sont les monts Sevons, chaîne immense qui ne le cède pas à celle des monts Riphées, et qui forme jusqu’au promontoire des Cimbres un vaste golfe appelé Codan, et rempli d’îles; la plus renommée est la Scandinavie, dont la grandeur n’a pas été reconnue : la seule portion sur laquelle on ait des notions est occupée par la nation des Hillévions; elle habite en 500 bourgades, et elle appelle cette contrée un second univers. On pense que l’île d’Eningia n’est pas moindre. Quelques auteurs rapportent que ces régions sont habitées jusqu’à la Vistule par les Sarmates, les Vénèdes, les Scires et les Hirres; qu’il y a là un golfe appelé Cylipenus, à l’ouverture duquel est l’île de Latris; puis, qu’il y a un autre golfe nommé Lagnus qui touche aux Cimbres. Le promontoire des Cimbres (18), en s’avançant au loin dans la mer, forme une péninsule qui est appelée Cartis.

Références

  • « Cimber », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage