Conjugaison:espagnol/fanfarronear

Bonjour, vous êtes venu ici pour chercher la signification du mot Conjugaison:espagnol/fanfarronear. Dans DICTIOUS, vous trouverez non seulement toutes les significations du dictionnaire pour le mot Conjugaison:espagnol/fanfarronear, mais vous apprendrez également son étymologie, ses caractéristiques et comment dire Conjugaison:espagnol/fanfarronear au singulier et au pluriel. Tout ce que vous devez savoir sur le mot Conjugaison:espagnol/fanfarronear est ici. La définition du mot Conjugaison:espagnol/fanfarronear vous aidera à être plus précis et correct lorsque vous parlerez ou écrirez vos textes. Connaître la définition deConjugaison:espagnol/fanfarronear, ainsi que celles d'autres mots, enrichit votre vocabulaire et vous fournit des ressources linguistiques plus nombreuses et de meilleure qualité.
Conjugaison en espagnol
fanfarronear
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

fanfarronear, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

 Mode  Formes simples Formes composées
Infinitif  fanfarronear  haber   fanfarroneado  
Gérondif  fanfarroneando  habiendo   fanfarroneado  
Participe passé  fanfarroneado

Indicatif

Présent
(yo)   fanfarroneo
(tú/vos
ou (vos) 
 fanfarroneas
 fanfarroneás

(él/ella/Ud.  fanfarronea
(nosostros-as)   fanfarroneamos
(vosostros-as/os  fanfarroneáis
(ellos-as/Uds.  fanfarronean
Passé composé
(yo)   he fanfarroneado
(tú/vos  has fanfarroneado
(él/ella/Ud.  ha fanfarroneado
(nosotros-as)   hemos fanfarroneado
(vosotros-as/os  habéis fanfarroneado
(ellos-as/Uds.  han fanfarroneado
Imparfait
(yo)   fanfarroneaba
(tú/vos  fanfarroneabas
(él/ella/Ud.  fanfarroneaba
(nosostros-as)   fanfarroneábamos
(vosostros-as/os  fanfarroneabais
(ellos-as/Uds.  fanfarroneaban
Plus-que-parfait
(yo)   había fanfarroneado
(tú/vos  habías fanfarroneado
(él/ella/Ud.  había fanfarroneado
(nosotros-as)   habíamos fanfarroneado
(vosotros-as/os  habíais fanfarroneado
(ellos-as/Uds.  habían fanfarroneado
Passé simple
(yo)   fanfarroneé
(tú/vos  fanfarroneaste
(él/ella/Ud.  fanfarroneó
(nosostros-as)   fanfarroneamos
(vosostros-as/os  fanfarroneasteis
(ellos-as/Uds.  fanfarronearon
Passé antérieur
(yo)   hube fanfarroneado
(tú/vos  hubiste fanfarroneado
(él/ella/Ud.  hubo fanfarroneado
(nosotros-as)   hubimos fanfarroneado
(vosotros-as/os  hubisteis fanfarroneado
(ellos-as/Uds.  hubieron fanfarroneado
Futur simple
(yo)   fanfarronearé
(tú/vos  fanfarronearás
(él/ella/Ud.  fanfarroneará
(nosostros-as)   fanfarronearemos
(vosostros-as/os  fanfarronearéis
(ellos-as/Uds.  fanfarronearán
Futur antérieur
(yo)   habré fanfarroneado
(tú/vos  habrás fanfarroneado
(él/ella/Ud.  habrá fanfarroneado
(nosotros-as)   habremos fanfarroneado
(vosotros-as/os  habréis fanfarroneado
(ellos-as/Uds.  habrán fanfarroneado

Conditionnel

Présent
(yo)   fanfarronearía
(tú/vos  fanfarronearías
(él/ella/Ud.  fanfarronearía
(nosostros-as)   fanfarronearíamos
(vosostros-as/os  fanfarronearíais
(ellos-as/Uds.  fanfarronearían
Passé
(yo)   habría fanfarroneado
(tú/vos  habrías fanfarroneado
(él/ella/Ud.  habría fanfarroneado
(nosotros-as)   habríamos fanfarroneado
(vosotros-as/os  habríais fanfarroneado
(ellos-as/Uds.  habrían fanfarroneado

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   fanfarronee
(tú/vos
ou (vos) 
 fanfarronees
 fanfarroneés

(él/ella/Ud.  fanfarronee
(nosostros-as)   fanfarroneemos
(vosostros-as/os  fanfarroneéis
(ellos-as/Uds.  fanfarroneen
Passé composé
(yo)   haya fanfarroneado
(tú/vos
ou (vos) 
 hayas fanfarroneado
 hayás fanfarroneado

(él/ella/Ud.  haya fanfarroneado
(nosotros-as)   hayamos fanfarroneado
(vosotros-as/os  hayáis fanfarroneado
(ellos-as/Uds.  hayan fanfarroneado
Imparfait (en -ra)
(yo)   fanfarroneara
(tú/vos  fanfarronearas
(él/ella/Ud.  fanfarroneara
(nosostros-as)   fanfarroneáramos
(vosostros-as/os  fanfarronearais
(ellos-as/Uds.  fanfarronearan
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera fanfarroneado
(tú/vos  hubieras fanfarroneado
(él/ella/Ud.  hubiera fanfarroneado
(nosotros-as)   hubiéramos fanfarroneado
(vosotros-as/os  hubierais fanfarroneado
(ellos-as/Uds.  hubieran fanfarroneado
Imparfait (en -se)
(yo)   fanfarronease
(tú/vos  fanfarroneases
(él/ella/Ud.  fanfarronease
(nosostros-as)   fanfarroneásemos
(vosostros-as/os  fanfarroneaseis
(ellos-as/Uds.  fanfarroneasen
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese fanfarroneado
(tú/vos  hubieses fanfarroneado
(él/ella/Ud.  hubiese fanfarroneado
(nosotros-as)   hubiésemos fanfarroneado
(vosotros-as/os  hubieseis fanfarroneado
(ellos-as/Uds.  hubiesen fanfarroneado
Futur
(yo)   fanfarroneare
(tú/vos  fanfarroneares
(él/ella/Ud.  fanfarroneare
(nosostros-as)   fanfarroneáremos
(vosostros-as/os  fanfarroneareis
(ellos-as/Uds.  fanfarronearen
Futur antérieur
(yo)   hubiere fanfarroneado
(tú/vos  hubieres fanfarroneado
(él/ella/Ud.  hubiere fanfarroneado
(nosotros-as)   hubiéremos fanfarroneado
(vosotros-as/os  hubiereis fanfarroneado
(ellos-as/Uds.  hubieren fanfarroneado

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   —
(tú) 
ou (vos) 
 fanfarronea
 fanfarroneá

(usted)   fanfarronee
(nosostros-as)   fanfarroneemos
(vosostros-as)   fanfarronead
(ustedes)   fanfarroneen