Conjugaison:espagnol/indultar

Bonjour, vous êtes venu ici pour chercher la signification du mot Conjugaison:espagnol/indultar. Dans DICTIOUS, vous trouverez non seulement toutes les significations du dictionnaire pour le mot Conjugaison:espagnol/indultar, mais vous apprendrez également son étymologie, ses caractéristiques et comment dire Conjugaison:espagnol/indultar au singulier et au pluriel. Tout ce que vous devez savoir sur le mot Conjugaison:espagnol/indultar est ici. La définition du mot Conjugaison:espagnol/indultar vous aidera à être plus précis et correct lorsque vous parlerez ou écrirez vos textes. Connaître la définition deConjugaison:espagnol/indultar, ainsi que celles d'autres mots, enrichit votre vocabulaire et vous fournit des ressources linguistiques plus nombreuses et de meilleure qualité.
Conjugaison en espagnol
indultar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

indultar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

 Mode  Formes simples Formes composées
Infinitif  indultar  haber   indultado  
Gérondif  indultando  habiendo   indultado  
Participe passé  indultado

Indicatif

Présent
(yo)   indulto
(tú/vos
ou (vos) 
 indultas
 indultás

(él/ella/Ud.  indulta
(nosostros-as)   indultamos
(vosostros-as/os  indultáis
(ellos-as/Uds.  indultan
Passé composé
(yo)   he indultado
(tú/vos  has indultado
(él/ella/Ud.  ha indultado
(nosotros-as)   hemos indultado
(vosotros-as/os  habéis indultado
(ellos-as/Uds.  han indultado
Imparfait
(yo)   indultaba
(tú/vos  indultabas
(él/ella/Ud.  indultaba
(nosostros-as)   indultábamos
(vosostros-as/os  indultabais
(ellos-as/Uds.  indultaban
Plus-que-parfait
(yo)   había indultado
(tú/vos  habías indultado
(él/ella/Ud.  había indultado
(nosotros-as)   habíamos indultado
(vosotros-as/os  habíais indultado
(ellos-as/Uds.  habían indultado
Passé simple
(yo)   indulté
(tú/vos  indultaste
(él/ella/Ud.  indultó
(nosostros-as)   indultamos
(vosostros-as/os  indultasteis
(ellos-as/Uds.  indultaron
Passé antérieur
(yo)   hube indultado
(tú/vos  hubiste indultado
(él/ella/Ud.  hubo indultado
(nosotros-as)   hubimos indultado
(vosotros-as/os  hubisteis indultado
(ellos-as/Uds.  hubieron indultado
Futur simple
(yo)   indultaré
(tú/vos  indultarás
(él/ella/Ud.  indultará
(nosostros-as)   indultaremos
(vosostros-as/os  indultaréis
(ellos-as/Uds.  indultarán
Futur antérieur
(yo)   habré indultado
(tú/vos  habrás indultado
(él/ella/Ud.  habrá indultado
(nosotros-as)   habremos indultado
(vosotros-as/os  habréis indultado
(ellos-as/Uds.  habrán indultado

Conditionnel

Présent
(yo)   indultaría
(tú/vos  indultarías
(él/ella/Ud.  indultaría
(nosostros-as)   indultaríamos
(vosostros-as/os  indultaríais
(ellos-as/Uds.  indultarían
Passé
(yo)   habría indultado
(tú/vos  habrías indultado
(él/ella/Ud.  habría indultado
(nosotros-as)   habríamos indultado
(vosotros-as/os  habríais indultado
(ellos-as/Uds.  habrían indultado

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   indulte
(tú/vos
ou (vos) 
 indultes
 indultés

(él/ella/Ud.  indulte
(nosostros-as)   indultemos
(vosostros-as/os  indultéis
(ellos-as/Uds.  indulten
Passé composé
(yo)   haya indultado
(tú/vos
ou (vos) 
 hayas indultado
 hayás indultado

(él/ella/Ud.  haya indultado
(nosotros-as)   hayamos indultado
(vosotros-as/os  hayáis indultado
(ellos-as/Uds.  hayan indultado
Imparfait (en -ra)
(yo)   indultara
(tú/vos  indultaras
(él/ella/Ud.  indultara
(nosostros-as)   indultáramos
(vosostros-as/os  indultarais
(ellos-as/Uds.  indultaran
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera indultado
(tú/vos  hubieras indultado
(él/ella/Ud.  hubiera indultado
(nosotros-as)   hubiéramos indultado
(vosotros-as/os  hubierais indultado
(ellos-as/Uds.  hubieran indultado
Imparfait (en -se)
(yo)   indultase
(tú/vos  indultases
(él/ella/Ud.  indultase
(nosostros-as)   indultásemos
(vosostros-as/os  indultaseis
(ellos-as/Uds.  indultasen
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese indultado
(tú/vos  hubieses indultado
(él/ella/Ud.  hubiese indultado
(nosotros-as)   hubiésemos indultado
(vosotros-as/os  hubieseis indultado
(ellos-as/Uds.  hubiesen indultado
Futur
(yo)   indultare
(tú/vos  indultares
(él/ella/Ud.  indultare
(nosostros-as)   indultáremos
(vosostros-as/os  indultareis
(ellos-as/Uds.  indultaren
Futur antérieur
(yo)   hubiere indultado
(tú/vos  hubieres indultado
(él/ella/Ud.  hubiere indultado
(nosotros-as)   hubiéremos indultado
(vosotros-as/os  hubiereis indultado
(ellos-as/Uds.  hubieren indultado

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   —
(tú) 
ou (vos) 
 indulta
 indultá

(usted)   indulte
(nosostros-as)   indultemos
(vosostros-as)   indultad
(ustedes)   indulten