Conjugaison:italien/incriminare

Bonjour, vous êtes venu ici pour chercher la signification du mot Conjugaison:italien/incriminare. Dans DICTIOUS, vous trouverez non seulement toutes les significations du dictionnaire pour le mot Conjugaison:italien/incriminare, mais vous apprendrez également son étymologie, ses caractéristiques et comment dire Conjugaison:italien/incriminare au singulier et au pluriel. Tout ce que vous devez savoir sur le mot Conjugaison:italien/incriminare est ici. La définition du mot Conjugaison:italien/incriminare vous aidera à être plus précis et correct lorsque vous parlerez ou écrirez vos textes. Connaître la définition deConjugaison:italien/incriminare, ainsi que celles d'autres mots, enrichit votre vocabulaire et vous fournit des ressources linguistiques plus nombreuses et de meilleure qualité.

incriminare, verbe régulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere.

La prononciation est irrégulière pour les 1er, 2e et 3e personnes du singulier de l’indicatif présent, du subjonctif présent et de l’impératif présent, l’accent tonique se place sur l’antépénultième et pour la 3e personne du pluriel de l’indicatif présent, du subjonctif présent et de l’impératif présent sur l’anté-antépénultième


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(io)   incrimino \in.ˈkri.mi.no\
(tu)   incrimini \in.ˈkri.mi.ni\
(lui / lei)   incrimina \in.ˈkri.mi.na\
(noi)   incriminiamo \in.kri.mi.ˈnja.mo\
(voi)   incriminate \in.kri.mi.ˈna.te\
(loro)   incriminano \in.ˈkri.mi.na.no\
Passé composé
(io)  ho incriminato \o in.kri.mi.ˈna.to\
(tu)  hai incriminato \ˈai in.kri.mi.ˈna.to\
(lui / lei)  ha incriminato \a in.kri.mi.ˈna.to\
(noi)  abbiamo incriminato \ab.bj.ˈa.mo in.kri.mi.ˈna.to\
(voi)  avete incriminato \a.ˈve.te in.kri.mi.ˈna.to\
(loro)  hanno incriminato \ˈan.no in.kri.mi.ˈna.to\
Imparfait
(io)   incriminavo \in.kri.mi.ˈna.vo\
(tu)   incriminavi \in.kri.mi.ˈna.vi\
(lui / lei)   incriminava \in.kri.mi.ˈna.va\
(noi)   incriminavamo \in.kri.mi.na.ˈva.mo\
(voi)   incriminavate \in.kri.mi.na.ˈva.te\
(loro)   incriminavano \in.kri.mi.ˈna.va.no\
Plus-que-parfait
(io)  avevo incriminato \a.ˈve.voin.kri.mi.ˈna.to\
(tu)  avevi incriminato \a.ˈve.vi in.kri.mi.ˈna.to\
(lui / lei)  aveva incriminato \a.ˈve.va in.kri.mi.ˈna.to\
(noi)  avevamo incriminato \a.ve.ˈva.mo in.kri.mi.ˈna.to\
(voi)  avevate incriminato \a.ve.ˈva.te in.kri.mi.ˈna.to\
(loro)  avevano incriminato \a.ˈve.va.no in.kri.mi.ˈna.to\
Passé simple
(io)   incriminai \in.kri.mi.ˈna.i\
(tu)   incriminasti \in.kri.mi.ˈnas.ti\
(lui / lei)   incriminò \in.kri.mi.ˈno\
(noi)   incriminammo \in.kri.mi.ˈnam.mo\
(voi)   incriminaste \in.kri.mi.ˈna.ste\
(loro)   incriminarono \in.kri.mi.ˈna.ro.no\
Passé antérieur
(io)  ebbi incriminato \ˈeb.bi in.kri.mi.ˈna.to\
(tu)  avesti incriminato \a.ˈves.ti in.kri.mi.ˈna.to\
(lui / lei)  ebbe incriminato \ˈeb.be in.kri.mi.ˈna.to\
(noi)  avemmo incriminato \a.ˈvem.mo in.kri.mi.ˈna.to\
(voi)  aveste incriminato \a.ˈves.te in.kri.mi.ˈna.to\
(loro)  ebbero incriminato \ˈeb.be.ro in.kri.mi.ˈna.to\
Futur simple
(io)   incriminerò \in.kri.mi.ne.ˈro\
(tu)   incriminerai \in.kri.mi.ne.ˈra.i\
(lui / lei)   incriminerà \in.kri.mi.ne.ˈra\
(noi)   incrimineremo \in.kri.mi.ne.ˈre.mo\
(voi)   incriminerete \in.kri.mi.ne.ˈre.te\
(loro)   incrimineranno \in.kri.mi.ˈne.ran.no\
Futur antérieur
(io)  avrò incriminato \a.ˈvro in.kri.mi.ˈna.to\
(tu)  avrai incriminato \a.ˈvrai in.kri.mi.ˈna.to\
(lui / lei)  avrà incriminato \a.ˈvra in.kri.mi.ˈna.to\
(noi)  avremo incriminato \a.ˈvre.mo in.kri.mi.ˈna.to\
(voi)  avrete incriminato \a.ˈvre.te in.kri.mi.ˈna.to\
(loro)  avranno incriminato \a.vran.no in.kri.mi.ˈna.to\

Conditionnel

Subjonctif

Présent
che (io)   incrimini \in.ˈkri.mi.ni\
che (tu)   incrimini \in.ˈkri.mi.ni\
che (lui / lei)   incrimini \in.ˈkri.mi.ni\
che (noi)   incriminiamo \in.kri.mi.ˈnja.mo\
che (voi)   incriminiate \in.kri.mi.ˈnja.te\
che (loro)   incriminino \in.ˈkri.mi.ni.no\
Passé composé
che (io)  abbia incriminato \ab.ˈbja in.kri.mi.ˈna.to\
che (tu)  abbia incriminato \ab.ˈbja in.kri.mi.ˈna.to\
che (lui / lei)  abbia incriminato \ab.ˈbja in.kri.mi.ˈna.to\
che (noi)  abbiamo incriminato \ab.bj.ˈa.mo in.kri.mi.ˈna.to\
che (voi)  abbiate incriminato \ab.bjˈa.te in.kri.mi.ˈna.to\
che (loro)  abbiano incriminato \ab.ˈbj.a.no in.kri.mi.ˈna.to\
Imparfait
che (io)   incriminassi \in.kri.mi.ˈnas.si\
che (tu)   incriminassi \in.kri.mi.ˈnas.si\
che (lui / lei)   incriminasse \in.kri.mi.ˈnas.se\
che (noi)   incriminassimo \in.kri.mi.nas.ˈsi.mo\
che (voi)   incriminaste \in.kri.mi.ˈna.ste\
che (loro)   incriminassero \kri.mi.ˈnas.se.ro\
Plus-que-parfait
che (io)  avessi incriminato \a.ˈves.si in.kri.mi.ˈna.to\
che (tu)  avessi incriminato \a.ˈves.si in.kri.mi.ˈna.to\
che (lui / lei)  avesse incriminato \a.ˈves.sa in.kri.mi.ˈna.to\
che (noi)  avessimo incriminato \a.ves.ˈsi.mo in.kri.mi.ˈna.to\
che (voi)  aveste incriminato \a.ˈves.te in.kri.mi.ˈna.to\
che (loro)  avessero incriminato \a.ˈves.se.ro in.kri.mi.ˈna.to\

Impératif