Conjugaison:latin/cohibeo

Bonjour, vous êtes venu ici pour chercher la signification du mot Conjugaison:latin/cohibeo. Dans DICTIOUS, vous trouverez non seulement toutes les significations du dictionnaire pour le mot Conjugaison:latin/cohibeo, mais vous apprendrez également son étymologie, ses caractéristiques et comment dire Conjugaison:latin/cohibeo au singulier et au pluriel. Tout ce que vous devez savoir sur le mot Conjugaison:latin/cohibeo est ici. La définition du mot Conjugaison:latin/cohibeo vous aidera à être plus précis et correct lorsque vous parlerez ou écrirez vos textes. Connaître la définition deConjugaison:latin/cohibeo, ainsi que celles d'autres mots, enrichit votre vocabulaire et vous fournit des ressources linguistiques plus nombreuses et de meilleure qualité.


Conjugaison de cohibeō


INFINITIF
 
Présent actif   Parfait actif   Futur actif
cohibēre cohibuisse cohibitūrus, -a, -um esse
 
Présent passif Parfait passif Futur passif
cohibērī cohibitus, -a, -um esse cohibitum īrī
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
cohibitum, cohibitū

Participe présent actif
cohibens, -entis
Participe futur actif
cohibitūrus, -a, -um
Participe parfait passif
cohibitus, -a, -um
Adjectif verbal
cohibendus, -a, -um

  Nominatif : cohibēre
Accusatif : cohibēre
Accusatif avec prép. : cohibendum
Génitif : cohibendī
Datif : cohibendō
Ablatif : cohibendō
IMPÉRATIF
 
Actif   Passif
  Présent
cohibē
cohibēte

Futur
2PS : cohibētō
3PS : cohibētō
2PP : cohibētōte
3PP : cohibentō

  Présent
cohibēre
cohibēminī

Futur
2PS : cohibētor
3PS : cohibētor
2PP : -
3PP : cohibentor

INDICATIF ACTIF
 
Présent   Imparfait   Futur
cohibeō cohibēbam cohibēbō
cohibēs cohibēbās cohibēbis
cohibēt cohibēbat cohibēbit
cohibēmus cohibēbāmus cohibēbimus
cohibētis cohibēbātis cohibēbitis
cohibent cohibēbant cohibēbunt
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
cohibuī cohibueram cohibuerō
cohibuistī cohibuerās cohibueris
cohibuit cohibuerat cohibuerit
cohibuimus cohibuerāmus cohibuerimus
cohibuistis cohibueratis cohibueritis
cohibuērunt (cohibuēre) cohibuerant cohibuerint
SUBJONCTIF ACTIF
 
Présent   Imparfait
cohibeam cohibērem
cohibeās cohibērēs
cohibeat cohibēret
cohibeāmus cohibērēmus
cohibeātis cohibērētis
cohibeant cohibērent
 
Parfait   Plus-que-parfait
cohibuerim cohibuissem
cohibuerīs cohibuissēs
cohibuerit cohibuisset
cohibuerīmus cohibuissēmus
cohibuerītis cohibuissētis
cohibuerint cohibuissent
INDICATIF PASSIF
 
Présent   Imparfait   Futur
cohibeor cohibēbar cohibēbor
cohibēris (cohibēre) cohibēbāris (cohibēbāre) cohibēberis (cohibēbere)
cohibētur cohibēbātur cohibēbitur
cohibēmur cohibēbāmur cohibēbimur
cohibēminī cohibēbāminī cohibēbiminī
cohibentur cohibēbantur cohibēbuntur
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
cohibitus sum cohibitus eram cohibitus erō
cohibitus es cohibitus erās cohibitus eris
cohibitus est cohibitus erat cohibitus erit
cohibiti sumus cohibiti erāmus cohibiti erimus
cohibiti estis cohibiti erātis cohibiti eritis
cohibiti sunt cohibiti erant cohibiti erunt
SUBJONCTIF PASSIF
 
Présent   Imparfait
cohibear cohibērer
cohibeāris (cohibeāre) cohibērēris (cohibērēre)
cohibeātur cohibērētur
cohibeāmur cohibērēmur
cohibeāminī cohibērēminī
cohibeantur cohibērentur
 
Parfait   Plus-que-parfait
cohibitus sim cohibitus essem
cohibitus sīs cohibitus essēs
cohibitus sit cohibitus esset
cohibiti sīmus cohibiti essēmus
cohibiti sītis cohibiti essētis
cohibiti sint cohibiti essent