Conjugaison du verbe duivet (infinif : duivet).
| Indicatif | Conditionnel | Potentiel | Impératif | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Présent | Prétérit | Présent | Présent | Présent | |
| je | duiven | duivejin | duivešin | duivežan | duivejehkon |
| tu | duivet | duivejit | duivešit | duivežat | duive |
| il/elle | duive | duivii | duivešii | duiveža | duivejehkos |
| nous deux | duivejetne | duiviime | duivešeimme | duivežetne | duivejeahkku |
| vous deux | duivebeahtti | duiviide | duivešeidde | duivežeahppi | duivejeahkki |
| ils/elles deux | duiveba | duiviiga | duivešeigga | duivežeaba | duivejehkoska |
| nous | duivet | duiviimet | duivešeimmet | duivežat | duivejehkot duivejeahkkot |
| vous | duivebehtet | duiviidet | duivešeiddet | duivežehpet | duivejehket |
| ils/elles | duivejit | duiveje duivejedje |
duivešedje | duivežit | duivejehkoset |
| thème négatif | duive | duiven | duiveše | duiveš | duive |
| Participe passé | duiven | ||||
| Abessif | duivekeahttá | ||||
| Gérondif | duivedettiin | ||||
| Nom d’action | duiven | ||||