Conjugaison du verbe huikit (infinif : huikit).
| Indicatif | Conditionnel | Potentiel | Impératif | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Présent | Prétérit | Présent | Présent | Présent | |
| je | huikkán | huiken | huikkášin | huikkežan | huikon |
| tu | huikkát | huiket | huikkášit | huikkežat | huikke |
| il/elle | huiká | huikkii | huikkášii | huikkeža | huikos |
| nous deux | huike | huikkiime | huikkášeimme | huikkežetne | huiku |
| vous deux | huikibeahtti | huikkiide | huikkášeidde | huikkežeahppi | huiki |
| ils/elles deux | huikiba | huikkiiga | huikkášeigga | huikkežeaba | huikoska |
| nous | huikit | huikkiimet | huikkášeimmet | huikkežat | huikut huikot |
| vous | huikibehtet | huikkiidet | huikkášeiddet | huikkežehpet | huiket |
| ils/elles | huiket | huike | huikkášedje | huikkežit | huikoset |
| thème négatif | huikke | huikán | huikkáše | huikkeš | huikke |
| Participe passé | huikán | ||||
| Abessif | huikkekeahttá | ||||
| Gérondif | huikkidettiin | ||||
| Nom d’action | huikin | ||||