| Infinitif | acceptéieren | |||
|---|---|---|---|---|
| Verbe auxiliaire | hunn | |||
| Participe passé | acceptéiert | |||
| Indicatif | ||||
| Présent | ech acceptéieren du acceptéiers hien, si, hatt acceptéiert mir acceptéieren dir acceptéiert si acceptéieren |
Passé composé |
ech hunn acceptéiert du hues acceptéiert hien, si, hatt huet acceptéiert mir hunn acceptéiert dir hutt acceptéiert si hunn acceptéiert | |
| Prétérit | verbe sans prétérit | Plus-que-parfait | ech hat acceptéiert du has acceptéiert hien, si, hatt hat acceptéiert mir haten acceptéiert dir hat acceptéiert si haten acceptéiert | |
| Futur I | ech wäert acceptéieren du wäerts acceptéieren hien, si, hatt wäert acceptéieren mir wäerten acceptéieren dir wäert acceptéieren si wäerten acceptéieren |
Futur II | ech wäert acceptéiert hunn du wäerts acceptéiert hunn hien / si, hatt wäert acceptéiert hunn mir wäerten acceptéiert hunn dir wäert acceptéiert hunn si wäerten acceptéiert hunn | |
| Conditionnel | ||||
| Conditionnel présent |
ech géif acceptéieren du géifs acceptéieren hien, si, hatt géif acceptéieren mir géifen acceptéieren dir géift acceptéieren si géifen acceptéieren |
Conditionnel passé |
ech hätt acceptéiert du häss acceptéiert hien, si, hatt hätt acceptéiert mir hätten acceptéiert dir hätt acceptéiert si hätten acceptéiert | |
| Impératif | ||||
| acceptéier! acceptéiert! | ||||
acceptéieren \Prononciation ?\ transitif
La forme de ce mot avec n final est utilisée lorsque le mot qui suit débute soit par une voyelle, soit par les consonnes d, h, n, t ou z (règle « de l’Eifel »), sinon « acceptéiere » est utilisé.