| Infinitif | aleeën | |||
|---|---|---|---|---|
| Verbe auxiliaire | hunn | |||
| Participe passé | ageluecht | |||
| Indicatif | ||||
| Présent | ech leeën an du lees an hien, si, hatt leet an mir leeën an dir leet an si leeën an |
Passé composé |
ech hunn ageluecht du hues ageluecht hien, si, hatt huet ageluecht mir hunn ageluecht dir hutt ageluecht si hunn ageluecht | |
| Prétérit | verbe sans prétérit | Plus-que-parfait | ech hat ageluecht du has ageluecht hien, si, hatt hat ageluecht mir haten ageluecht dir hat ageluecht si haten ageluecht | |
| Futur I | ech wäert aleeën du wäerts aleeën hien, si, hatt wäert aleeën mir wäerten aleeën dir wäert aleeën si wäerten aleeën |
Futur II | ech wäert ageluecht hunn du wäerts ageluecht hunn hien / si, hatt wäert ageluecht hunn mir wäerten ageluecht hunn dir wäert ageluecht hunn si wäerten ageluecht hunn | |
| Conditionnel | ||||
| Conditionnel présent |
ech géif aleeën du géifs aleeën hien, si, hatt géif aleeën mir géifen aleeën dir géift aleeën si géifen aleeën |
Conditionnel passé |
ech hätt ageluecht du häss ageluecht hien, si, hatt hätt ageluecht mir hätten ageluecht dir hätt ageluecht si hätten ageluecht | |
| Impératif | ||||
| lee an! leet an! | ||||
aleeën \Prononciation ?\ transitif
(géint + acc.) (opposer son veto (à ...))(fir + acc.) (appuyer, recommander (quelqu’un))(mat + dat.) (faire une forte impression avec quelque chose ou quelqu’un)