| Infinitif | astoen | |||
|---|---|---|---|---|
| Verbe auxiliaire | sinn | |||
| Participe passé | agestanen | |||
| Indicatif | ||||
| Présent | ech stinn an du stees an hien, si, hatt steet an mir stinn an dir stitt an si stinn an |
Passé composé |
ech sinn agestanen du bass agestanen hien, si, hatt ass agestanen mir sinn agestanen dir sidd agestanen si sinn agestanen | |
| Prétérit | ech stoung an du stoungs an hien, si, hatt stoung an mir stoungen an dir stoungt an si stoungen an |
Plus-que-parfait | ech war agestanen du waars agestanen hien, si, hatt war agestanen mir waren agestanen dir waart agestanen si waren agestanen | |
| Futur I | ech wäert astoen du wäerts astoen hien, si, hatt wäert astoen mir wäerten astoen dir wäert astoen si wäerten astoen |
Futur II | ech wäert agestanen sinn du wäerts agestanen sinn hien / si, hatt wäert agestanen sinn mir wäerten agestanen sinn dir wäert agestanen sinn si wäerten agestanen sinn | |
| Conditionnel | ||||
| Conditionnel présent |
ech géif astoen du géifs astoen hien, si, hatt géif astoen mir géifen astoen dir géift astoen si géifen astoen ech stéing an du stéings an hien, si, hatt stéing an mir stéingen an dir stéingt an si stéingen an |
Conditionnel passé |
ech wier agestanen du wiers agestanen hien, si, hatt wier agestanen mir wieren agestanen dir wiert agestanen si wieren agestanen | |
| Impératif | ||||
| stéi an! stitt an! | ||||
astoen \Prononciation ?\ intransitif
(fir + acc.) Répondre (de quelqu’un).