chwiać

Apparenté au tchèque chvět (« trembler »), du vieux slave хвѣяти, xvějati, de même radical que choja (« conifère »)^[1] et szawiać (« bouger, remuer »)^[2].

chwiać \xfjat͡ɕ\ imperfectif (perfectif : zachwiać) (voir la conjugaison)

1. Secouer, trembler, ébranler, bercer, osciller.
   • … albo już (jak opilcy) stać nie mogli, chwiali się i kołysali. — (Słownik etymologiczny języka polskiego)

     … ou, (comme des hommes saouls), ne pouvait rester debout, oscillaient, se dandinaient.

   • Zatrzymyway kroki moie na drogach twych, aby się nie chwiały nogi moie. — (Księgi Psalmów, 17)

     …pour que mes jambes ne tremblent pas

   • Słupy niebieskie trzęsą się, i chwieją się na gromienie jego. — (Księga Hioba, 26)

     Les colonnes du ciel s’ébranlent, et s’étonnent à sa menace.

2. Hésiter.
3. Ébranler, affaiblir.

• chybotać, chlębać, kiwać, kołysać, odchylać (« osciller, bercer »)
• wahać się (« hésiter »)
• słabnąć (« affaiblir »)

• chwianie
• chwiejny

• Będzin (Pologne) : écouter « chwiać  »

• Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en polonais, sous licence CC BY-SA 4.0 : chwiać. (liste des auteurs et autrices)