hegemonicon

Du grec ancien ἡγεμονικόν, hêgemonikon.

hegemonicon \Prononciation ?\ neutre

1. (Philosophie) Principe.
   • Omnem enim naturam necesse est, quae non solitaria sit neque simplex sed cum alio iuncta atque conexa, habere aliquem in se principatum, ut in homine mentem, in belua quiddam simile mentis, unde oriantur rerum adpetitus; in arborum autem et earum rerum, quae gignuntur e terra, radicibus inesse principatus putatur, principatum autem id dico, quod Graeci hegemonicon vocant, quo nihil in quoque genere nec potest nec debet esse praestantius, ita necesse est illud etiam, in quo sit totius naturae principatus, esse omnium optumum omniumque rerum potestate dominatuque dignissimum. — (Cicéron, De natura deorum)

     …ce principe même que les Grecs appellent hegemonicon, etc.

• principatus

• hegemon

• « hegemonicon », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage