Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | kinnig | kinnigoù |
Adoucissante | ginnig | ginnigoù |
Spirante | cʼhinnig | cʼhinnigoù |
kinnig \ˈkĩnː.ik\ masculin
— , hag abalamour mʼam beuz klevet e reacʼh vad d'an oll, paour ha pinvidik, epad mʼedocʼh Plougouloum, ez an da ober eur cʼhinnik dʼeocʼh. ?— (Lan Inisan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, page 195)
— , hag abalamour ma ʼm beus klevet e raecʼh vad dʼan holl, paour ha pinvidik, e-pad mʼedocʼh e Plougouloum, ez an da ober ur cʼhinnig deocʼh. ? »— (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, page 142)
Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | kinnig |
Adoucissante | ginnig |
Spirante | cʼhinnig |
kinnig \ˈkĩnː.ik\ (voir la conjugaison), base verbale kinnig- (pronominal : en em ginnig)
Ma karfe da Rachel kinnig al labour din da vat em befe digarez, hep he feukiñ, da glask ul lojeiz.— (Mich Beyer, Seizh Devezh Warn-ugent, An Alarcʼh Embannadurioù, 2006, page 22)
, ar breur Alano a voe kemennet dezhañ, war un dro gant un nebeut kloer all, mont dʼar menez, da zourañ, kerkent ha kuzhet an heol, ar gwezigoù pin nevez-plantet, hag a oa o kinnig krazañ gant ar secʼhor.— (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 77)
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | kinnig |
Adoucissante | ginnig |
Spirante | cʼhinnig |
kinnig \ˈkĩnː.ik\
Gwerz Janedik ar Rouz eo, hervez doare, a ginnig deomp an danevell en he digemmeskañ : an torfedour eo an aotrou Tremblai, hag ar placʼh yaouank, Janedik, a zo skrapet devezh he eured.— (Kloareg ar Veuzid, Dastumerien hol lennegezh pobl, in Al Liamm, no 21, juillet-août 1950, page 38)