park

Bonjour, vous êtes venu ici pour chercher la signification du mot park. Dans DICTIOUS, vous trouverez non seulement toutes les significations du dictionnaire pour le mot park, mais vous apprendrez également son étymologie, ses caractéristiques et comment dire park au singulier et au pluriel. Tout ce que vous devez savoir sur le mot park est ici. La définition du mot park vous aidera à être plus précis et correct lorsque vous parlerez ou écrirez vos textes. Connaître la définition depark, ainsi que celles d'autres mots, enrichit votre vocabulaire et vous fournit des ressources linguistiques plus nombreuses et de meilleure qualité.
Voir aussi : Park

Afrikaans

Étymologie

Du français parc.

Nom commun

park \Prononciation ?\

  1. Parc.

Anagrammes

Allemand

Forme de verbe

park \paʁk\

  1. Deuxième personne du singulier de l’impératif présent de parken.

Prononciation

  • Berlin : écouter « park  »

Anglais

Étymologie

(Nom commun) (Milieu du XIIIe siècle) De l’ancien français parc.
(Verbe) (1812) Du nom commun, avec le sens « parc pour véhicules militaires » (attesté à partir des années 1680). Le sens général non-militaire est attesté pour la première fois en 1844.

Nom commun

Singulier Pluriel
park
\pɑːk\
ou \pɑɹk\
parks
\pɑːks\
ou \pɑɹks\

park \pɑːk\ (Royaume-Uni) ou \pɑɹk\ (États-Unis)

  1. Parc, jardin public.
    • The children want to go to the park.
      Les enfants veulent aller au parc.

Dérivés

Verbe

Temps Forme
Infinitif to park
\pɑːk\ ou \pɑɹk\
Présent simple,
3e pers. sing.
parks
\pɑːks\ ou \pɑɹks\
Prétérit parked
\pɑːkt\ ou \pɑɹkt\
Participe passé parked
\pɑːkt\ ou \pɑɹkt\
Participe présent parking
\pɑːk.ɪŋ\ ou \pɑɹk.ɪŋ\
voir conjugaison anglaise

park \pɑːk\ (Royaume-Uni) ou \pɑɹk\ (États-Unis) transitif

  1. Retenir.
  2. Garer, stationner.

Prononciation

  • États-Unis : écouter « park  »
  • Suisse (Genève) : écouter « park  »
  • Australie : écouter « park  »
  • Texas (États-Unis) : écouter « park  »
  • Connecticut (États-Unis) : écouter « park  »

Références

  1. a et b (En anglais) Douglas Harper, Online Etymology Dictionary, 2001–2020 → consulter cet ouvrage

Breton

Étymologie

Du bas latin parricus (« enclos »), lui-même d’un mot prélatin (celtique ?) parra (« perche »). Du moyen breton parc. Apparenté à park en cornique, parc en gallois, páirc en gaélique (sens identique).

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
Non muté park parkeier parkoù
Adoucissante bark barkeier barkoù
Spirante fark farkeier farkoù

park \ˈpark\ masculin

  1. Champ clos, enclos.
    • Gwechall e yee ar merhed d’ar park kenkoulz hag ar baotred. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé - Deuxième partie - Dictionnaire breton-français des expressions figurées, 1re édition 1970, page 397)
      Autrefois les femmes allaient aux champs (au champ) aussi bien que les hommes.
  2. Parc.

Dérivés

Forme de verbe

Mutation Forme
Non muté park
Adoucissante bark
Spirante fark

park \ˈpark\

  1. Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe parkañ.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe parkañ.

Anagrammes

Références

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499

Danois

Étymologie

Du français parc.

Nom commun

park \Prononciation ?\ masculin

  1. Parc.

Néerlandais

Étymologie

Du français parc.

Nom commun

park \Prononciation ?\

  1. Parc.

Synonymes

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par :
  • 100,0 % des Flamands,
  • 99,0 % des Néerlandais.

Prononciation

  • Pays-Bas : écouter « park  »
  • Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « park  »

Anagrammes

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. →

Norvégien

Étymologie

Du français parc.

Nom commun

park \Prononciation ?\ masculin

  1. Parc.

Papiamento

Étymologie

Du français parc.

Nom commun

park \Prononciation ?\

  1. Parc.

Synonymes

Polonais

Étymologie

Du français parc.

Nom commun

park \Prononciation ?\ masculin

  1. Parc.

Prononciation

  • (Région à préciser) : écouter « park  »

Anagrammes

Suédois

Étymologie

Du français parc.

Nom commun

Commun Indéfini Défini
Singulier park parken
Pluriel parker parkerna

park \Prononciation ?\ commun

  1. Parc.
    • Vi går till parken !
      Nous allons au parc.

Dérivés

Prononciation

  • Suède : écouter « park  »

Anagrammes

Tchèque

Étymologie

Du français parc → voir parkovat et parket.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif park parky
Génitif parku par
Datif parku parkům
Accusatif park parky
Vocatif parku parky
Locatif parku parcích
Instrumental parkem parky

park \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. Parc, très grand jardin, réserve naturelle.
    • Krkonošský národní park.
      Réserve nationale de Krkonoše.

Prononciation

  • (Région à préciser) : écouter « park  »

Anagrammes

Voir aussi

  • park sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque) 

Références

Turc

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

park \Prononciation ?\

  1. Parc.