Verbe 1: Dérivé de punt (« point») avec le suffixe -eren.
Verbe 2: Composé de punter (« barge») avec le suffixe -en.
Présent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | punteer | punteerde |
jij | punteert | |
hij, zij, het | punteert | |
wij | punteren | punteerden |
jullie | punteren | |
zij | punteren | |
u | punteert | punteerde |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
hebben | punterend | gepunteerd |
puntéren transitif
Een gepunteerde noot.
Présent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | punter | punterde |
jij | puntert | |
hij, zij, het | puntert | |
wij | punteren | punterden |
jullie | punteren | |
zij | punteren | |
u | puntert | punterde |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
hebben | punterend | gepunterd |
púnteren \Prononciation ?\ intransitif