soen
| Infinitif | soen | |||
|---|---|---|---|---|
| Verbe auxiliaire | hunn | |||
| Participe passé | gesot | |||
| Indicatif | ||||
| Présent | ech soen du sees hien, si, hatt seet mir soen dir sot si soen |
Passé composé |
ech hu gesot du hues gesot hien, si, hatt huet gesot mir hu gesot dir hutt gesot si hu gesot | |
| Prétérit | ech sot du sos hien, si, hatt sot mir soten dir sot si soten |
Plus-que-parfait | ech hat gesot du has gesot hien, si, hatt hat gesot mir hate gesot dir hat gesot si hate gesot | |
| Futur I | ech wäert soen du wäerts soen hien, si, hatt wäert soen mir wäerten soen dir wäert soen si wäerten soen |
Futur II | ech wäert gesot hunn du wäerts gesot hunn hien / si, hatt wäert gesot hunn mir wäerten gesot hunn dir wäert gesot hunn si wäerten gesot hunn | |
| Conditionnel | ||||
| Conditionnel présent |
ech géif soen du géifs soen hien, si, hatt géif soen mir géifen soen dir géift soen si géifen soen |
Conditionnel passé |
ech hätt gesot du häss gesot hien, si, hatt hätt gesot mir hätte gesot dir hätt gesot si hätte gesot | |
| Impératif | ||||
| so! sot! | ||||
soen \zˈoːən\ irrégulier
Hien huet daat net gesoot
Hien seet, datt hien gläich an d’Vakanz goen wäert.