badge

• Geluid:  badge    (hulp, bestand)
• IPA: / bɛtʃ / (1 lettergreep)

• badge

• Van Engels badge. ^[1] In de betekenis van ‘insigne, speldje’ voor het eerst aangetroffen in 1958. ^[2]

de badge m

1. teken dat als kenmerk op de kleding kan worden bevestigd
   1. (militair) embleem dat verwijst naar een onderdeel van de krijgsmacht of krijgsverrichtingen
   2. op te spelden plaatje met tekst of afbeelding, vaak bedoeld om een opvatting of lidmaatschap van een groep zichtbaar te maken
   3. op de kleding te dragen naamkaartje op een bijeenkomst, soms ook gebruikt als bewijs van toegang, vergelijk
2. teken dat men bij zich draagt als bewijst van een bepaalde status
   1. herkenningsteken dat aantoont dat men politiefunctionaris is

      ▸ Een plastic badge, een speciale sleutel of wat dan ook.^[3]

   2. toegangspasje, soms ook bedoeld om zichtbaar te dragen, vergelijk

• insigne
• button
• politiepenning

badge

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van badgen
   

   • Ik badge. 

2. gebiedende wijs van badgen
   

   • Badge! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van badgen
   

   • Badge je? 

• Het woord badge staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "badge" herkend door:

• Zie de doorverwijspagina op Wikipedia voor meer informatie.

• IPA: /bædʒ/

badge

1. badge, insigne

badge

1. overgankelijk voorzien van een onderscheiding, kenteken e.d.

• Nederlands: badge