discant
Hallo, je bent hier gekomen op zoek naar de betekenis van het woord discant. In DICTIOUS vind je niet alleen alle woordenboekbetekenissen van het woord discant, maar kom je ook meer te weten over de etymologie, de kenmerken en hoe je discant in enkelvoud en meervoud uitspreekt. Alles wat je moet weten over het woord discant is hier. De definitie van het woord discant zal u helpen preciezer en correcter te zijn bij het spreken of schrijven van uw teksten. Kennis van de definitie vandiscant, maar ook van die van andere woorden, verrijkt uw woordenschat en verschaft u meer en betere taalkundige bronnen.
- dis·cant
- Leenwoord uit het middeleeuws Latijn, in de betekenis van ‘sopraan, hoge tonen’ voor het eerst aangetroffen in 1265 [1]
- Van het Latijnse "discantus" (separate zang)
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | discant | discanten |
| verkleinwoord | - | - |
de discant m
- (muziek) (verouderd) de hoogste zangstem (sopraan)
- (muziekinstrument) het rechtergedeelte van het toetsenbord met de hoge tonen van een toetsinstrument
- We spelen quatre-mains, jij neemt de discant .
2. rechtergedeelte van het toetsenbord
- Het woord discant staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "discant" herkend door:
| 32 % | van de Nederlanders; |
| 30 % | van de Vlamingen.[2] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "discant" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
