dobbelen

• Geluid:  dobbelen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈdɔbələ(n) / (3 lettergrepen)

• dob·be·len

• van Middelnederlands dobbelen dat teruggaat op Oudfrans doble "dubbel" of dobler "verdubbelen", wat kan slaan op het spelen met twee dobbelsteen, met beide stenen hetzelfde aantal ogen werpen of het tweemaal zo groot maken van de inzet, in de betekenis van ‘met dobbelstenen werpen’ voor het eerst aangetroffen in 1324; op te vatten als afgeleid van  dobbel zn  met het achtervoegsel -en ^{[1] [2] [3]}
• afgeleid van  dubbel bn  met het achtervoegsel -en ^[4]

dobbelen

1. inergatief (spel) het spelen van een kansspel door het werpen van dobbelstenen, vaak om geld

   • Er werd grof gedobbeld door de dronken mannen. 

2. inergatief (verouderd) gepaard zijn, een paar vormen

   ▸ Kiest er mij daar een meisken. Twijn, twijn, dobbelen twijn. De meiskens moeten gedobbeld zijn.^[5]

• dubbelen

• Het woord dobbelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "dobbelen" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.