farce

• Geluid:  farce    (hulp, bestand)
• IPA: / fɑrs / (1 lettergreep)

• far·ce

• van Frans farce, oorspronkelijk "vulling", later ook "klucht, blijspel" (omdat die als opvulling in een programma gebruikt werden), in de betekenis van ‘dwaze grap’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1617, de pejoratieve, figuurlijke betekenis heeft zich weer hieruit ontwikkeld ^[1][2][3]

de farce v / m

1. (figuurlijk) (pejoratief) belachelijke of misleidende gang van zaken

   • Dat optreden van die twee oude vrouwen was een farce. 

   ▸ De openbaarheid die zo vaak gepredikt wordt, blijkt in de praktijk maar al te vaak een farce, zich uitend in tergende obstructie waarna de rechter er aan te pas moet komen.^[4]

2. (toneel) humoristisch theaterstuk, met in het plot veelal een samenloop van omstandigheden die tot hilariteit/hilarische momenten leiden

   ▸ De vraag naar 'het komische' van de farce is welbeschouwd onnodig: de komische kracht van de farce ligt precies in de mechanische, machinale structuur die de farce in haar ogen als genre definieert.^[5]

3. (voeding) (kookkunst) vulsel of vulling voor gerechten, meestal op basis van fijngehakt vlees of vis

   ▸ Snijd 1 kipfilet in stukjes en pureer deze in een keukenmachine, samen met 1 ei, knoflook en room, tot een zogenaamde farce.^[6]

• schertsvertoning, schijnvertoning
• blijspel, klucht, komedie
• vulling

• tragedie, treurspel

• Het woord farce staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "farce" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid:  farce (VS)    (hulp, bestand)
• VK
  • IPA: /fɑːs/
  • SAMPA: /fA:s/
• VS
  • IPA: /fɑrs/
  • SAMPA: /fArs/

farce

1. (toneel) klucht
2. (figuurlijk) (pejoratief) schertsvertoning

• Van het Latijnse farsa, het voltooid deelwoord van farcire, "vullen".

farce v

1. (toneel) klucht, blijspel
2. (kookkunst) (voeding) vulling

farce

1. lachwekkend, komisch, hilarisch