mannelijk

• Geluid:  mannelijk    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈmɑnələk / (3 lettergrepen)

• man·ne·lijk

• afgeleid van man met het achtervoegsel -lijk met het invoegsel -e-

mannelijk

1. (biologie) tot het geslacht behorend dat voor bevruchting zorgt

   • Aantal mannelijke leraren op basisscholen daalt verder ^[1] 

   ▸ Later in de geschiedenis veranderde de naam van het geslacht in de Chantery en de laatste in de mannelijke lijn van deze duizendjarige familie ben jij.^[2]

2. (grammatica) behorend tot het woordgeslacht dat vrouwelijk noch onzijdig is

   • Kerel, hond en eik zijn mannelijke woorden in het Nederlands. 

3. (sociologie) (psychologie) met gedrag zoals van mannen verwacht wordt, kenmerkend voor een man

   • Er waren natuurlijk vrouwen op wie al dat haar indruk maakte, dat mannelijke, ruwe, viriele, een beetje Spaanse aan hem. ^[3] 
   • Mannelijke dadendrang. 

   ▸ Het slagveld dat van schoonheid werd vervuld, het boomloze landschap dat baadde in de ochtendzon, wilde bloemen die de loopgraven vulden met hun warme geurflarden, de schoonheid van de natuur die alleen ervaren kon worden in aanwezigheid van de dood en met mannelijke deugden die alleen tot uitdrukking kwamen door het doden.^[4]

• onmannelijk

• mannelijkheden, mannelijkheid

• Het woord mannelijk staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "mannelijk" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.