medicijn

• Geluid:  medicijn    (hulp, bestand)
• IPA: / mediˈsɛɪn / (4 lettergrepen)

• me·di·cijn

• van Middelnederlands medicine dat teruggaat op Oudfrans medecine of direct op Latijn medicina, in de betekenis ‘geneesmiddel’ voor het eerst aangetroffen in 1265 ^{[1] [2] [3]}
• van Middelnederlands medicijn / medecijn van Frans médecin ^{[4] [2]}

 de medicijn v / m, het medicijn o

1. (medisch) chemische stof die een bepaalde, gewenste werking op het (dierlijk of menselijk) lichaam uitoefent

   • Het niet op de juiste manier slikken van medicijnen kan ernstige gevolgen hebben voor de gezondheid. 

• geneesmiddel, medicament

• medicijnen voorschrijven

• coronamedicijn, nepmedicijn, zelfzorgmedicijn

• medicijnencocktail, medicijnfabriek, medicijnhamsteren, medicijnkast, medicijnkastje, medicijnknaak, medicijnlijn, medicijnman, medicijnmeester, medicijnvrouw

 de medicijn m

1. (verouderd) iemand die anderen van kwalen kan genezen

   ▸ ⧖ En verwondert u niet: het meeste mistrouwen van Godt verdient oock dese straffe: vele en soecken anders geene medicijn dan eenen tooveraer ende anders geenen apteker dan den duyvel.^[5]

• geneesheer
• medicijnmeester

• Het woord medicijn staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "medicijn" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.