schutter

Niet te verwarren met: Schutter

• Geluid:  schutter    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈsxʏtər / (2 lettergrepen)

• schut·ter

• afgeleid met nultrap en umlaut bij de wortel van het werkwoord schieten met het achtervoegsel -er, oorspronkelijk afkomstig van schuttre (iemand die met pijl en boog schiet), in de betekenis van ‘persoon die schiet’ aangetroffen vanaf 1240 ^{[1] [2]}

de schutter m

1. iemand die een schiettuig bedient

   • Er klonk een schot, maar waar de schutter zich bevond was niet duidelijk. 

2. (sport) iemand die de bal tracht in het doel te doen belanden, veelal van enige afstand

   • Hij stond bekend als een uitstekend schutter. 

• mannelijke vorm van schutster

schutter

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van schutteren
   

   • Ik schutter. 

2. gebiedende wijs van schutteren
   

   • Schutter! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van schutteren
   

   • Schutter je? 

• Het woord schutter staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "schutter" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.