stront

• Geluid:  stront    (hulp, bestand)
• IPA: / strɔnt / (1 lettergreep)

• stront

• erfwoord, ontwikkeld uit Middelnederlands stront, uit Germaans *strunta-, vergelijk Oudfries stront “stront” (modern Fries stront); Engels strunt “staartstomp” ^{[1] [2]} (ook geleend in Frans als étron), in de betekenis van “drek” voor het eerst aangetroffen in 1191 ^{[3] [4]}

de stront m

1. uitgescheiden afvalstoffen van mens of dier

   • Omdat hij nog stront aan z'n schoenen had, stonk het vreselijk in de kamer. 

2. (figuurlijk) (vulgair) zeer problematische situatie

   • Als je zoveel geld leent, zit je bij een beetje tegenslag al gauw in de stront. 

3. versterkend voorvoegsel (pejoratief) versterkt als eerste deel van een samenstelling een negatieve eigenschap die het tweede deel aangeeft

   • Hij was stronteigenwijs en luisterde niet naar de adviezen van meer ervaren vissers. 

• poep

• drek, drol, excrementen, fecaliën, feces, keutel, ontlasting, poep

• kattenstront, poppenstront, zwijgstront

• strontachtig, stronterig, strontig, strontkar, strontvlieg
• stronteigenwijs, strontvervelend, strontzat, strontziek

•  in de stront zitten
  grote problemen hebben
•  stront aan de knikker
  tumult over een probleem
•  zak in de stront!
  drukt afkeer uit van een persoon en geeft aan dat zijn opvattingen niet van belang worden gevonden

• Het woord stront staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "stront" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

stront

1. (scheikunde), (element) Sr, strontium.