zij

• Geluid:  zij    (hulp, bestand)
• IPA: / zɛi / (1 lettergreep)
  • (Noord-Nederland): /sɛɪ̯/
  • (Vlaanderen, Brabant): /zɛː/
  • (Limburg): /zɛɪ̯/

• zei

• zij

• vn : erfwoord via Middelnederlands: si van Oudnederlands: siu, in de betekenis van ‘persoonlijk voornaamwoord’ aangetroffen vanaf 901; gaat terug op Oergermaans *iz en *hiz ^{[1] [2] [3]}
• vn : erfwoord via Middelnederlands: si van Oudnederlands: sia, in de betekenis van ‘persoonlijk voornaamwoord’ aangetroffen vanaf 791; gaat terug op Oergermaans *iz en *hiz ^{[4] [5] [2]}
• zn: zelfstandig gebruik van het persoonlijk voornaamwoord als vrouwelijk enkelvoud ^[6]
• door syncope ontstaan uit zijde ^{[7] [8] [9] [10] [11]}
• de stam van  zijn ww  met de weer afgesleten uitgang -e, vergelijk Duits  sei ww  ^[12]

1. 3e persoon enkelvoud vrouwelijk, nominatief

   • Heeft zij dat gezegd of was het haar echtgenoot? 

2. 3e persoon meervoud, nominatief

   • Hebben zij dat gedaan of was het de oppositie? 

• ze (clitische vorm)

• zijzelf

• hij, haar
• hun

•  de soep wordt nooit zo heet gegeten als zij wordt opgediend

 de zij v

1. vrouwelijk individu

 de zij v / m

1. (anatomie) een van beide kanten van een lichaam.

   • Hij lag niet op zijn zij, maar op zijn rug. 

2. (verouderd) richting, of onderdeel dat in een richting te vinden is
3. (materiaalkunde) zachte, gladde stof gemaakt van cocons van de zijderups

• zijde (uitspraakvariant)
• kant

zij

1. aanvoegende wijs tegenwoordige tijd enkelvoud van zijn.

   • Het zij zo! 

• dankzij

• Het woord zij staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "zij" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.