τη

1. Eski Yunancadan geçmiş bazı ifadelerde eskimiş tanımlıklar bulunabilir:
      τοις (tois), τας (tas)

1. Güçlü ya da vurgulu kişi adılları vurgu için kullanılır ve daha güçlü bir biçimde telaffuz edilir. Bir eylem veya başka bir sözcükten bağımsız olarak kullanılabilir.
2. Güçsüz veya klitik / biçimce kişi adılları tek hecelidir. Cümle içinde başka bir sözcüğe bağımlı olmak durumundadırlar.
3. Günlük konuşmada yalın çekimler başlarındaki ε harfini kaybetme eğilimi gösterirler, yazımda kesme işaretiyle hecenin düştüğünü göstermek opsiyonel bir durumdur.   örn: ήρθα 'γώ (ben geldim)
4. από veya για sözcüklerini takip eden belirtme çekimlerinde baştaki ε harfi düşer ve herhangi bir kesme işareti kullanılmaz. Çoğul çekimler tek heceli olur ve bu yüzden vurgu işaretlerini kaybederler.   örn: για μας (bizim için)
5. Son ν opsiyoneldir, çoğunlukla devamında gelen bir sesli harften önce kullanılır.
6. τις bir eylemden önce kullanılırken τες bir eylemden sonra kullanılır.   örn: Αν τις δεις, χαιρέτα τες. (Onları görürsen, onları selamla.)