𐰸𐰆𐰞

• IPA^(anahtar): /qul/^[1]
• Heceleme: qul

Ana Türkçe *kul (“köle, hizmetkâr”) sözcüğünden devralındı. Türkçe kul, Özbekçe qul, Başkurtça ҡол (qol) ve Yakutça кулут (kulut) sözcükleri ile eş asıllıdır.

𐰸𐰆𐰞 (qul)

1. (toplum bilimi) köle
   • MS 9. yy., Irk Bitig, Kehanet 54:

     𐰴𐰆𐰞:𐰽𐰉𐰃:𐰋𐰏𐰃𐰭𐰼𐰇:𐰇𐱅𐰇𐰤𐰇𐰼:𐰴𐰆𐰔𐰍𐰆𐰣:𐰽𐰉𐰃:𐱅𐰭𐰼𐰃𐰏𐰼𐰇:𐰖𐰞𐰉𐰺𐰆𐰺

     qul:sabï:begiŋerü:ötünür:quzɣun:sabï:teŋrigerü:yalbarur

     Kölenin sözü beyine istektir; kuzgunun sözü göğe duadır.

• 𐰸𐰆𐰞𐰑‎ (qulad-, “köle olmak”)

• Clauson, Gerard (1972). An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish (İngilizce), sayfalar 615, Oxford: Clarendon Press. ISBN 9634812686.

• Tekin, Talât (1968). A Grammar of Orkhon Turkic (İngilizce), sayfa 347, Bloomington: Indiana University. ISBN 9789757981190.

• Tekin, Talât (1993). Irk Bitig: The Book of Omens (İngilizce), sayfa 57, Wiesbaden: Otto Harrassowitz. ISBN 978-3-447-03426-5.

• Tekin, Talat (2010). Orhon Yazıtları, 4. basım, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. ISBN 975-16-0065-0.

• Tekin, Talat (2004). Irk Bitig Eski Uygurca Fal Kitabı. Ankara: Öncü Kitap. ISBN 975-7447-11-0.