Person

Merhaba, buraya Person kelimesinin anlamını aramaya geldiniz. DICTIOUS'da Person kelimesinin tüm sözlük anlamlarını bulmakla kalmayacak, aynı zamanda etimolojisini, özelliklerini ve Person kelimesinin tekil ve çoğul olarak nasıl söylendiğini de öğreneceksiniz. Person kelimesi hakkında bilmeniz gereken her şey burada. Person kelimesinin tanımı, konuşurken veya metinlerinizi yazarken daha kesin ve doğru olmanıza yardımcı olacaktır. XXX'in ve diğer kelimelerin tanımını bilmek, kelime dağarcığınızı zenginleştirir ve size daha fazla ve daha iyi dilsel kaynaklar sağlar.
Ayrıca bakınız: person

Almanca

Köken

Bu isim 12. asırdan beri standartmaşmış bir kelimedir; Orta Yüksek Almanca persōn, persōne[1]; Latinceden alınmıştır: persōna (“maske, rol”), aynı zamanda Charakter (“karakter”) (… oyuncu).[2][3][4][5]

Söyleniş

Person d (tamlayan hâli Person, çoğulu Personen)

  1. (edebiyat, tiyatro) bir rolü üstlenen oyuncu
    Weißt Du, welche Personen in Goethes Faust vorkommen? — Goethe'nin Faust'unda hangi karakterlerin yer aldığını biliyor musunuz?
  2. (ekonomi, hukuk) ekonomik varlık, tüzel kişilik
    Juristische Personen müssen im Handelsregister eingetragen werden. — Tüzel kişilerin ticaret siciline kayıtlı olması lâzımdır.
  3. (genel konuşma) bir insan: kişi, şahıs
    eş anlamlıları: Gegenstand, Objekt
    Die Person kann ich nicht ausstehen. — Bu kişiye tahammülüm yok.
  4. (gramer) fiil ve zamirin bir çekimi: kişi, şahıs
    eş anlamlıları: Modus, Numerus, Tempus
    Er spricht von sich selbst in der dritten Person. — Kendinden üçüncü şahıs olarak bahseder.
    „Es weist Züge einer restflektierenden, aber auch einer agglutinierenden Sprache auf: Alle Kasus der Nominalflexion sind bis auf den Genitiv (einheitlich auf -s) verschwunden und im verbalen Bereich gibt es nur noch eine Einheitsflexion, die keine Kongruenzbeziehungen mehr in bezug auf Numerus oder Person aufweist.“ — Artık bir çekimin özelliklerini gösterir, ancak aynı zamanda bitişmeli bir dilin özelliklerini de gösterir: ilgi hali (-s'ye yeknesak) hâricinde bütün isim çekim hâlleri ortadan kaybolmuş olup sözel alanda artık herhangi bir uyumu olmayan yalnızca bir birim çekim vardır. Sayı veya şahıs ile alakalı irtibatlar mevcuttur.[6]
    „Er“ ist ein Personalpronomen der 3. Person. — “O”, 3. şahsın şahıs zamiridir.
    „Die Endung des Verbs zeigt deutlich, dass es sich hier um die erste Person Singular handelt, ein Personalpronomen war zur Verdeutlichung nicht nötig.“ — Fiilin sonu, bunun 1. tekil şahıs olduğunu açıkça göstermektedir; izah için şahıs zamirine lüzum yoktur.[7]

Zıt anlamlılar

Üst kavramlar

Alt kavramlar

Kelime birliktelikleri

Türetilmiş kavramlar

İlgili kavramlar

Kaynaklar

  1. ↑ Şablon:Kaynak-Lexer“
  2. ↑ Şablon:Kaynak-Adelung
  3. ↑ Friedrich Kluge, Elmar Seebold tarafından hazırlanmış „Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache“ (Almancanın etimolojik sözlüğü). 25. gözden geçirilmiş ve genişletilmiş baskısı. Walter de Gruyter, Berlin/New York 2001, ISBN 978-3-11-017473-1, DNB 965096742, kelime: „Person“, sayfa 694.
  4. ↑ Wolfgang Pfeifer et al.: Etymologisches Wörterbuch des Deutschen, 1. baskı, Kramer yayımı, Rhenania Yayın Evi (Akademie Verlag, Berlin'in lisanslı baskısı), Koblenz, 2010, ISBN 978-3-941960-03-9 .
  5. ↑ Duden: Person
  6. ↑ Kurt Braunmüller (1991). Die skandinavischen Sprachen im Überblick. Francke. Zitat Seite 89 f. Kursiv gedruckt: -s.
  7. ↑ Duden: Person.

Ek okumalar

Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot