durmak

Ayrıca bakınız: dur, durak, açadurmak, gidedurmak

durmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi durur)

1. hareketsiz durumda olmak

   Motorlu su taşıtlarından biri de kanal rıhtımının tam bizim önümüze düşen bir noktasında demir atmış duruyordu. - Y. K. Karaosmanoğlu

2. işlemez olmak, çalışmamak

   Bileğimdeki saat durmuş. - A. Gündüz

3. bir yerde bir süre oyalanmak, eğlenmek, eğleşmek, tevakkuf etmek

   Yolda nerede çeşme gördümse durdum, elimi yüzümü yıkadım, su içtim. - N. Cumalı

4. dinmek, kesilmek

   Yağmur durdu.

5. varlığını sürdürmek

   Türklerin yüzlerce yıl önceki kitabeleri hâlâ duruyor.

6. var olmak

   Bu kadar dersim dururken sinemaya nasıl gideyim?

7. beklemek, dikilmek

   Oturacak değil, ayakta duracak yer yok. - R. N. Güntekin

8. yaşamak

   Anneannen duruyor mu?

9. birisinin malı olarak bulunmak veya o malla ilişkisi olmak

   Yazlık eviniz hâlâ duruyor mu?

10. kalmak

    Artık çok durmamış, yanındaki hanımla birlikte balodan çıkmış. - M. Yesari

11. bir yerde olmak veya bulunmak

    Aspirin getirmeyeceğini adı gibi biliyordu çünkü çekmecesinde dokunulmamış bir kutu duruyordu. - T. Buğra

12. belli bir durumda, bir görevde bulunmak

    Her gelişimde ben de maçları seyreder, kaleci dururdum. - H. Taner

13. ara vermek

    Sabahtan beri hiç durmadım.

14. bir konuyla çok ilgilenmek, üstüne düşmek

    Çalışadurmak, bakadurmak, getiredurmak, yiyedurmak gibi.

• (eskimiş): tevakkuf etmek

• Türk Dil Kurumuna göre "durmak" maddesi

durmak

1. kök veya gövdeleri sonuna -a (-e) zarf-fiil eki almış fiillere gelerek süreklilik bildiren birleşik fiiller oluşturur

durmak

1. durmak
2. ayağa kalkmak, dikilmek

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.