gerçek

Ayrıca bakınız: Gerçek, hakiki

IPA^(anahtar): /ɟeɾ.t͡ʃec/,

dinle

(dosya)

Heceleme: ger‧çek

Osmanlı Türkçesi كرچك‎ sözcüğünden nakledildi, o da Eski Anadolu Türkçesi girçek‎ (“doğru”) sözcüğünden nakledildi, girtü‎ (“doğru”), o da Ana Türkçe *kẹr-tü (“doğru”) sözcüğünden.^[1] Moğolca гэрээ (geree, “anlaşma”) , гэрч (gerç, “şahit”) ile kıyaslanabilir.

gerçek (belirtme hâli gerçeği, çoğulu gerçekler)

gerçek hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

1. doğruluk

   Bu laflarda gerçek payı ne kadar çoksa duygu payı da ondan az değildir. — B. Felek

2. gerçeklik

   Her hâlde o gün imparatorluğun ölümü apaçık bir gerçekti. — H. E. Adıvar

3. (felsefe) yalan olmayan, doğru olan şey, doğru, hakikat

   Esasen bizim için millî varlık ile istiklal ve hürriyet aynı gerçeğin çeşitli cepheleridir. - Mehmet Kaplan

gerçek dışı, gerçek ufuk

gerçekçi, gerçeklik, gerçekleşmek, gerçel

gerçek (karşılaştırma daha gerçek, üstünlük en gerçek)

1. yalan olmayan

   O yürekler acısı fukara kafile, yüzlerinden gerçek acı aka aka ölü arkadaşlarının namazını kıldılar. — Halikarnas Balıkçısı

2. bir durum, bir nesne veya bir nitelik olarak var olan, varlığı inkâr edilemeyen, olgu durumunda olan, özbeöz, hakiki, reel

   Kâğıt paranın saymaca değeri varsa da gerçek değeri yoktur.

3. aslına uygun nitelikler taşıyan, sahici

   Gerçek elmas. Gerçek hikâye.

4. asıl, başlıca, temel

   Bir kişinin ahlaklı olması için, o benim dediğim gerçek ahlaka erişebilmesi için bir iç âlemi olmalıdır. — N. Ataç

5. doğadaki gibi olan, doğayı olduğu gibi yansıtan

   Bu peyzajdaki çiçekler son derece gerçek.

6. yapay olmayan
7. (felsefe) düşünülen, tasarımlanan, imgelenen şeylere karşıt olarak var olan

• (bir durum, bir nesne veya bir nitelik olarak vâr olan): hakiki, özbeöz, reel

• Türk Dil Kurumuna göre "gerçek" maddesi

• Ana yılan, sözü yalan, karı çiçek, sözü gerçek
• Yaz yalan, kış gerçek

Eski Türkçe kärtü‎ (kärtü)

gerçek

1. gerçek

gerçek

1. babayiğit, cesur, yiğit