kuvvet

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi قوت‎ sözcüğünden devralındı, o da Arapça قُوَّة‎ (ḳuvve) kelimesinden gelir.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /kuv.ˈvet/
• Heceleme: kuv‧vet

Ad

kuvvet (belirtme hâli kuvveti, çoğulu kuvvetler)

1. cebir, şiddet, zor
2. dayanıklı olma hâli
3. (askeriye) büyük askerî birlik

   Deniz kuvvetlerinden tuğgeneral rütbesiyle emekli oldu.

4. (fizik) durgunluğu harekete veya hareketi durgun bir duruma çeviren etken, direnci kıran veya direnç doğuran özellik
5. (fizik) fizikî vektörel kemiyet, fizikî güç

   Bu kadar cesur bir hamleye yetecek kuvvetim yok. — Y. Z. Ortaç

   Elektromanyetik kuvvet, Maxwell denklemleriyle hesap edilir.

   Kuvvet kullanmak iyi birşey değil ki.

6. (matematik) bir kemiyetin kendisi ile çarpılarak yükseltildiği derecelerden her biri

   2•2•2 = 2³ denkleminde 3 sayısı, 2'nin kuvvetini gösterir.

Çekimleme

Eş anlamlılar

• (fizik): tâkat
• (nüfuz): erk, nüfuz, yetke

Alt kavramlar

• adezyon kuvveti, asillik kuvveti
• (askeriye): deniz kuvvetleri, hava kuvvetleri, jandarma kuvvetleri, kara kuvvetleri, özel kuvvetler
• (hukuk): icra kuvveti, kolluk kuvveti, teşri kuvveti, yasama kuvveti
• (nüfuz): çekim kuvveti, elektromanyetik kuvvet

Deyimler

• (fizik (mecâzî)): sinirleri kuvvetli, tabana kuvvet kaçmak

Türetilmiş kavramlar

Çeviriler

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kuvvet" maddesi

Ek okumalar

• Vikipedi'de kuvvet