kuvvet

Osmanlı Türkçesi قوت‎ sözcüğünden devralındı, o da Arapça قُوَّة‎ (ḳuvve) kelimesinden gelir.

• IPA^(anahtar): /kuv.ˈvet/
• Heceleme: kuv‧vet

kuvvet (belirtme hâli kuvveti, çoğulu kuvvetler)

1. cebir, şiddet, zor
2. dayanıklı olma hâli
3. durgunluğu harekete veya hareketi durgun bir duruma çeviren etken, direnci kıran veya direnç doğuran özellik

   eş anlamlısı: tâkat

4. (askeriye) büyük askerî birlik

   Deniz kuvvetlerinden tuğgeneral rütbesiyle emekli oldu.

5. (fizik) fizikî vektörel kemiyet, fizikî güç

   eş anlamlıları: erk, nüfuz, yetke

   Bu kadar cesur bir hamleye yetecek kuvvetim yok. — Y. Z. Ortaç

   Elektromanyetik kuvvet, Maxwell denklemleriyle hesap edilir.

   Kuvvet kullanmak iyi birşey değil ki.

6. (hukuk) güç
7. (matematik) bir kemiyetin kendisi ile çarpılarak yükseltildiği derecelerden her biri

   eş anlamlısı: üs

   2·2·2 = 2³ denkleminde 3 sayısı, 2'nin kuvvetini gösterir.

• genel kuvvet, iç kuvvet
• (askeriye): deniz kuvvetleri, hava kuvvetleri, jandarma kuvvetleri, kara kuvvetleri, özel kuvvetler
• (fizik): adezyon kuvveti, aktif kuvvet, asillik kuvveti, çekim kuvveti, merkezkaç kuvvet, motorlu kuvvet, elektromanyetik kuvvet
• (hukuk): cebrî kuvvet, icra kuvveti, kaba kuvvet, kolluk kuvveti, teşri kuvveti (teşrii kuvvet), yasama kuvveti

deniz kuvveti kuvvet ayrılığı, kuvvet denemesi, kuvvet fonksiyonu, kuvvet ilacı, kuvvet komutanı, kuvvet kümesi, kuvvet sahibi, kuvvet tekeli, kuvvet kullanmak, sinirleri kuvvetli, tabana kuvvet kaçmak

kuvvetçe, kuvvetçi, kuvvetçik, kuvvetken, kuvvetle, ]]kuvvetli]], kuvvetse, kuvvetsiz

• Türk Dil Kurumuna göre "kuvvet" maddesi

• Vikipedi'de kuvvet