sap

Merhaba, buraya sap kelimesinin anlamını aramaya geldiniz. DICTIOUS'da sap kelimesinin tüm sözlük anlamlarını bulmakla kalmayacak, aynı zamanda etimolojisini, özelliklerini ve sap kelimesinin tekil ve çoğul olarak nasıl söylendiğini de öğreneceksiniz. sap kelimesi hakkında bilmeniz gereken her şey burada. sap kelimesinin tanımı, konuşurken veya metinlerinizi yazarken daha kesin ve doğru olmanıza yardımcı olacaktır. XXX'in ve diğer kelimelerin tanımını bilmek, kelime dağarcığınızı zenginleştirir ve size daha fazla ve daha iyi dilsel kaynaklar sağlar.
Ayrıca bakınız: SAP

Türkçe

Söyleniş

Yazılışlar

صپ

sap (belirtme hâli sabı, çoğulu saplar)

  1. (bitki anatomisi) bitkinin dal, yaprak, çiçek gibi bölümlerini taşıyan, ağaçlarda odunlaşarak gövde durumunu alan bölüm
  2. (bitki anatomisi) çiçek veya meyveyi dala bağlayan ince bölüm, sak
    Armudun sapı. Gülün dikenli sapı.
  3. bir aracı tutmaya yarayan bölüm
    Bir küçük çekmeceden sapı fil dişi bir revolver çıkarmıştı. - S. F. Abasıyanık
  4. iplik, tire, ibrişim vb. şeylerde iğneye geçirilen bir dikişlik iplik
    Bir sap tire. İki sap ibrişim.
  5. kabza
  6. demet durumundaki ekinler
  7. erkek
  8. (argo) sevgilisi olmayan, kimseyle çıkmayan, yalnız kişi
    • Ayfer TUNÇ, 2014 Dünya Ağrısı, sayfa 235
      "Al çoluğunu çocuğunu gel. Korkma, program aileler için, saplar için değil."

Deyimler

Çeviriler

Üst kavramlar

bitki
iplik
ekin
erkek
kişi

Kaynakça

Türk Dil Kurumuna göre "sap" maddesi

Atasözleri

Eylem

sap

  1. sapmak (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci tekil şahıs olumlu çekimi

Söyleniş

Yazılışlar

صپ

Söyleniş

  • Heceleme: sap

Karşıt anlamlılar

  1. sapma

Çağatayca

Köken

Eski Türkçe sap
  1. iplik, rişte, tar
  2. deste, kulak, sap
  3. sap

Gagavuzca

sap

  1. sap

Kaynakça

  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Karaçay Balkarca

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.
  1. tahıl ölçmeye yarayan kap

Tatarca

sap

  1. kabza
  2. kol, kulp, tutamak, tutamaç
  3. sap

Türkmence

sap

  1. sap
  2. saf, sıra

Kaynakça

  • Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.