yer

Ayrıca bakınız: 'yĕr, -yer, YER, Yer, ýer, þér

IPA^(anahtar): /ˈjæɾ/

Heceleme: yer

Osmanlı Türkçesi یر‎ sözcüğünden devralındı

yer (belirtme hâli yeri, çoğulu yerler) -ri

yer hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

1. bir olayın geçtiği veya geçeceği bölüm

   eş anlamlıları: alan, mahal

   Kaza yeri polis tarafından kapatılmıştı.

   Toplantı yeri buradan yürüyerek on dakikalık mesafededir.

2. bir şeyin, bir kişinin kapladığı veya kaplayabileceği boşluk

   eş anlamlıları: mahal, mekân

   zıt anlamlısı: gök

   İzinsiz bir yere gitmek ne haddime? — M. Ş. Esendal

3. bulunulan, oturulan, yaşanılan bölge

   Anadolu'nun bâzı yerlerinde eski bir kocakarı itikadı vardır. — R. N. Güntekin

4. durum, hâl, konum, vaziyet

   Türkiye stratejik bakımdan önemli bir yerdedir.

   Yerimde olsan ne yapardın?

5. ehemmiyet, önem

   Uçağın yurt savunmasındaki yeri büyüktür.

6. gezinilen, ayakla basılan taban

   Ayıp bir şey gördü mü kulaklarına kadar kızarıyor, gözünü yerde bir noktaya dikip öylece kalakalıyordu. — H. Taner

7. görev, vazife

   Askerden gelirse bakalım bir yere yerleştirebilecek miyiz? — M. Ş. Esendal

8. iz
9. üzerine yapı kurulmaya elverişli arazi

   eş anlamlısı: arsa

   Deniz kıyısında bir yer aldılar, ev yapacaklar

10. (astronomi, coğrafya) yerküre
11. (coğrafya) memleket, ülke
12. (mimarlık) otel, motel v.s.’de kalınacak oda

    Yeriniz var mı?

13. (sosyoloji) makam
14. (ziraat) ekime müsait toprak parçası, arazi

    Çorak yerde ot bitmez.

acı yeri, adım yerde, ağ yeri, âhenk yeri, ahenk yeri, aktarma yeri, an yeri, aşı yeri, ardılış yeri, atık yeri, atım yeri, atış yeri, atıştırma yeri, av yeri, avar yeri, bağlantı yeri, bakım yeri, barhana yeri, basım yeri, bayram yeri, bekleme yeri, bellek yeri, besi yeri, bitim yeri, bulunduğu yer, çalım yeri, çalışma yeri, çıkarma yeri, çıkış yeri, demir yeri, döl yeri, ek yeri, gem yeri, iş yeri, köy yeri, ot yeri, ödeme yeri, park yeri, pazar yeri, piknik yeri, satış yeri, yer alan, yer aldığı, yer biçimleri, yer bilimi, yer kabuğu, yer sayısı, yer şekilleri, yer yerden, yer yemez, yer yer, yer yuvarlağı, yönetim yeri, yük yeri, yükleme yeri, ziyaret yeri

yerce, yerci, yercik, yerken, yerle, yerli, yerse, yersiz

• Türk Dil Kurumuna göre "yer" maddesi

• Alçak yer yiğidi hor gösterir

yer

1. yemek (eylem) sözcüğünün bildirme kipi geniş zaman basit üçüncü tekil şahıs olumlu çekimi

   zıt anlamlısı: yemez

• Heceleme: yer

yer

1. yer

• Heceleme: yer

yer

1. toprak
2. yer