Flexion:accredere

Hallo, Sie haben hier nach der Bedeutung des Wortes Flexion:accredere gesucht. In DICTIOUS findest du nicht nur alle Wörterbuchbedeutungen des Wortes Flexion:accredere, sondern erfährst auch etwas über seine Etymologie, seine Eigenschaften und wie man Flexion:accredere in der Einzahl und Mehrzahl ausspricht. Hier finden Sie alles, was Sie über das Wort Flexion:accredere wissen müssen. Die Definition des Wortes Flexion:accredere wird Ihnen helfen, beim Sprechen oder Schreiben Ihrer Texte präziser und korrekter zu sein. Wenn Sie die Definition vonFlexion:accredere und die anderer Wörter kennen, bereichern Sie Ihren Wortschatz und verfügen über mehr und bessere sprachliche Mittel.

accredere (Konjugation) (Latein)

zurück zu accredere


Infinite Formen

Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv accrēdere accrēdidisse accrēditūrum, -am, -um esse
Passiv accrēdī accrēditum, -am, -um esse accrēditum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
accrēdēns accrēditus, -a, -um accrēditūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
accrēdendī accrēdendus, -a, -um accrēditum accrēditū


Finite Formen

Imperativ
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. accrēde! accrēdere! accrēditō! accrēditor!
Sg. 3. Pers. accrēditō! accrēditor!
Pl. 2. Pers. accrēdite! accrēdiminī! accrēditōte!
Pl. 3. Pers. accrēduntō! accrēduntor!


Indikativ und Konjunktiv
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accrēdō accrēdam accrēdor accrēdar
Sg. 2. Pers. accrēdis accrēdās accrēderis accrēdāris
Sg. 3. Pers. accrēdit accrēdat accrēditur accrēdātur
Pl. 1. Pers. accrēdimus accrēdāmus accrēdimur accrēdāmur
Pl. 2. Pers. accrēditis accrēdātis accrēdiminī accrēdāmini
Pl. 3. Pers. accrēdunt accrēdant accrēduntur accrēdantur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accrēdēbam accrēderem accrēdēbar accrēderer
Sg. 2. Pers. accrēdēbās accrēderēs accrēdēbāris accrēderēris
Sg. 3. Pers. accrēdēbat accrēderet accrēdēbātur accrēderētur
Pl. 1. Pers. accrēdēbāmus accrēderēmus accrēdēbāmur accrēderēmur
Pl. 2. Pers. accrēdēbātis accrēderētis accrēdēbāminī accrēderēminī
Pl. 3. Pers. accrēdēbant accrēderent accrēdēbantur accrēderentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accrēdam accrēdar
Sg. 2. Pers. accrēdēs accrēdēris
Sg. 3. Pers. accrēdet accrēdētur
Pl. 1. Pers. accrēdēmus accrēdēmur
Pl. 2. Pers. accrēdētis accrēdēminī
Pl. 3. Pers. accrēdent accrēdentur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accrēdidī accrēdiderim accrēditus, -a, -um sum accrēditus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. accrēdidistī accrēdideris accrēditus, -a, -um es accrēditus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. accrēdidit accrēdiderit accrēditus, -a, -um est accrēditus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. accrēdidimus accrēdiderimus accrēditī, -ae, -a sumus accrēditī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. accrēdidistis accrēdideritis accrēditī, -ae, -a estis accrēditī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. accrēdidērunt accrēdiderint accrēditī, -ae, -a sunt accrēditī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accrēdideram accrēdidissem accrēditus, -a, -um eram accrēditus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. accrēdiderās accrēdidissēs accrēditus, -a, -um erās accrēditus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. accrēdiderat accrēdidisset accrēditus, -a, -um erat accrēditus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. accrēdiderāmus accrēdidissēmus accrēditī, -ae, -a erāmus accrēditī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. accrēdiderātis accrēdidissētis accrēditī, -ae, -a erātis accrēditī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. accrēdiderant accrēdidissent accrēditī, -ae, -a erant accrēditī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accrēdiderō accrēditus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. accrēdideris accrēditus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. accrēdiderit accrēditus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. accrēdiderimus accrēditī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. accrēdideritis accrēditī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. accrēdiderint accrēditī, -ae, -a erunt