Hallo, Sie haben hier nach der Bedeutung des Wortes
Flexion:decipere gesucht. In DICTIOUS findest du nicht nur alle Wörterbuchbedeutungen des Wortes
Flexion:decipere, sondern erfährst auch etwas über seine Etymologie, seine Eigenschaften und wie man
Flexion:decipere in der Einzahl und Mehrzahl ausspricht. Hier finden Sie alles, was Sie über das Wort
Flexion:decipere wissen müssen. Die Definition des Wortes
Flexion:decipere wird Ihnen helfen, beim Sprechen oder Schreiben Ihrer Texte präziser und korrekter zu sein. Wenn Sie die Definition von
Flexion:decipere und die anderer Wörter kennen, bereichern Sie Ihren Wortschatz und verfügen über mehr und bessere sprachliche Mittel.
dēcipere (Konjugation) (Latein)
zurück zu decipere
| Infinitive
|
|
|
Infinitiv Präsens
|
Infinitiv Perfekt
|
Infinitiv Futur
|
| Aktiv
|
dēcipere
|
dēcēpisse
|
dēceptūrum, -am, -um esse
|
| Passiv
|
dēcipī
|
dēceptum, -am, -um esse
|
dēceptum īrī
|
| Partizipien
|
|
|
Präsens Aktiv
|
Perfekt Passiv
|
Futur Aktiv
|
| dēcipiēns
|
dēceptus, -a, -um
|
dēceptūrus, -a, -um
|
| Gerundium, Gerundivum, Supina
|
| Gerundium
|
Gerundivum
|
Supinum I
|
Supinum II
|
| dēcipiendī
|
dēcipiendus, -a, -um
|
dēceptum
|
dēceptū
|
Imperativ
| Person
|
Präsens
|
Futur
|
| Aktiv
|
Passiv
|
Aktiv
|
Passiv
|
| Sg. 2. Pers.
|
dēcipe!
|
dēcipere!
|
dēcipitō!
|
dēcipitor!
|
| Sg. 3. Pers.
|
|
|
dēcipitō!
|
dēcipitor!
|
| Pl. 2. Pers.
|
dēcipite!
|
dēcipiminī!
|
dēcipitōte!
|
|
| Pl. 3. Pers.
|
|
|
dēcipiuntō!
|
dēcipiuntor!
|
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens
|
|
|
Aktiv
|
Passiv
|
| Person
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
| Sg. 1. Pers.
|
dēcipiō
|
dēcipiam
|
dēcipior
|
dēcipiar
|
| Sg. 2. Pers.
|
dēcipis
|
dēcipiās
|
dēciperis
|
dēcipiāris
|
| Sg. 3. Pers.
|
dēcipit
|
dēcipiat
|
dēcipitur
|
dēcipiātur
|
| Pl. 1. Pers.
|
dēcipimus
|
dēcipiāmus
|
dēcipimur
|
dēcipiāmur
|
| Pl. 2. Pers.
|
dēcipitis
|
dēcipiātis
|
dēcipiminī
|
dēcipiāminī
|
| Pl. 3. Pers.
|
dēcipiunt
|
dēcipiant
|
dēcipiuntur
|
dēcipiantur
|
| Text
|
| Imperfekt
|
|
|
Aktiv
|
Passiv
|
| Person
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
| Sg. 1. Pers.
|
dēcipiēbam
|
dēciperem
|
dēcipiēbar
|
dēciperer
|
| Sg. 2. Pers.
|
dēcipiēbās
|
dēciperēs
|
dēcipiēbāris
|
dēciperēris
|
| Sg. 3. Pers.
|
dēcipiēbat
|
dēciperet
|
dēcipiēbātur
|
dēciperētur
|
| Pl. 1. Pers.
|
dēcipiēbāmus
|
dēciperēmus
|
dēcipiēbāmur
|
dēciperēmur
|
| Pl. 2. Pers.
|
dēcipiēbātis
|
dēciperētis
|
dēcipiēbāminī
|
dēciperēminī
|
| Pl. 3. Pers.
|
dēcipiēbant
|
dēciperent
|
dēcipiēbantur
|
dēciperentur
|
| Text
|
| Futur I
|
|
|
Aktiv
|
Passiv
|
| Person
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
| Sg. 1. Pers.
|
dēcipiam
|
|
dēcipiar
|
|
| Sg. 2. Pers.
|
dēcipiēs
|
dēcipiēris
|
| Sg. 3. Pers.
|
dēcipiet
|
dēcipiētur
|
| Pl. 1. Pers.
|
dēcipiēmus
|
dēcipiēmur
|
| Pl. 2. Pers.
|
dēcipiētis
|
dēcipiēminī
|
| Pl. 3. Pers.
|
dēcipient
|
dēcipientur
|
| Text
|
| Perfekt
|
|
|
Aktiv
|
Passiv
|
| Person
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
| Sg. 1. Pers.
|
dēcēpī
|
dēcēperim
|
dēceptus, -a, -um sum
|
dēceptus, -a, -um sim
|
| Sg. 2. Pers.
|
dēcēpistī
|
dēcēperis
|
dēceptus, -a, -um es
|
dēceptus, -a, -um sīs
|
| Sg. 3. Pers.
|
dēcēpit
|
dēcēperit
|
dēceptus, -a, -um est
|
dēceptus, -a, -um sit
|
| Pl. 1. Pers.
|
dēcēpimus
|
dēcēperimus
|
dēceptī, -ae, -a sumus
|
dēceptī, -ae, -a sīmus
|
| Pl. 2. Pers.
|
dēcēpistis
|
dēcēperitis
|
dēceptī, -ae, -a estis
|
dēceptī, -ae, -a sītis
|
| Pl. 3. Pers.
|
dēcēpērunt
|
dēcēperint
|
dēceptī, -ae, -a sunt
|
dēceptī, -ae, -a sint
|
| Text
|
| Plusquamperfekt
|
|
|
Aktiv
|
Passiv
|
| Person
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
| Sg. 1. Pers.
|
dēcēperam
|
dēcēpissem
|
dēceptus, -a, -um eram
|
dēceptus, -a, -um essem
|
| Sg. 2. Pers.
|
dēcēperās
|
dēcēpissēs
|
dēceptus, -a, -um erās
|
dēceptus, -a, -um essēs
|
| Sg. 3. Pers.
|
dēcēperat
|
dēcēpisset
|
dēceptus, -a, -um erat
|
dēceptus, -a, -um esset
|
| Pl. 1. Pers.
|
dēcēperāmus
|
dēcēpissēmus
|
dēceptī, -ae, -a erāmus
|
dēceptī, -ae, -a essēmus
|
| Pl. 2. Pers.
|
dēcēperātis
|
dēcēpissētis
|
dēceptī, -ae, -a erātis
|
dēceptī, -ae, -a essētis
|
| Pl. 3. Pers.
|
dēcēperant
|
dēcēpissent
|
dēceptī, -ae, -a erant
|
dēceptī, -ae, -a essent
|
| Text
|
| Futur II
|
|
|
Aktiv
|
Passiv
|
| Person
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
| Sg. 1. Pers.
|
dēcēperō
|
|
dēceptus, -a, -um erō
|
|
| Sg. 2. Pers.
|
dēcēperis
|
dēceptus, -a, -um eris
|
| Sg. 3. Pers.
|
dēcēperit
|
dēceptus, -a, -um erit
|
| Pl. 1. Pers.
|
dēcēperimus
|
dēceptī, -ae, -a erimus
|
| Pl. 2. Pers.
|
dēcēperitis
|
dēceptī, -ae, -a eritis
|
| Pl. 3. Pers.
|
dēcēperint
|
dēceptī, -ae, -a erunt
|
