érme + -im (possessive suffix)
érméim
Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | — | érméim |
accusative | — | érméimet |
dative | — | érméimnek |
instrumental | — | érméimmel |
causal-final | — | érméimért |
translative | — | érméimmé |
terminative | — | érméimig |
essive-formal | — | érméimként |
essive-modal | — | érméimül |
inessive | — | érméimben |
superessive | — | érméimen |
adessive | — | érméimnél |
illative | — | érméimbe |
sublative | — | érméimre |
allative | — | érméimhez |
elative | — | érméimből |
delative | — | érméimről |
ablative | — | érméimtől |
non-attributive possessive - singular |
— | érméimé |
non-attributive possessive - plural |
— | érméiméi |