From Αλέξιος (Aléxios, “Alexius”) + -όπουλος (-ópoulos, “son of”).
Αλεξόπουλος • (Alexópoulos) m (feminine Αλεξοπούλου)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Αλεξόπουλος (Alexópoulos) | Αλεξόπουλοι (Alexópouloi) |
genitive | Αλεξόπουλου (Alexópoulou) Αλεξοπούλου (Alexopoúlou) |
Αλεξόπουλων (Alexópoulon) Αλεξοπούλων (Alexopoúlon) |
accusative | Αλεξόπουλο (Alexópoulo) | Αλεξόπουλους (Alexópoulous) Αλεξοπούλους (Alexopoúlous) |
vocative | Αλεξόπουλε (Alexópoule) | Αλεξόπουλοι (Alexópouloi) |
Second forms are formal. The forms where the stress moves to the penultimate syllable are more formal and/or archaic.