Γερμᾱνός • (Germānós) m (genitive Γερμᾱνοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ Γερμᾱνός ho Germānós |
τὼ Γερμᾱνώ tṑ Germānṓ |
οἱ Γερμᾱνοί hoi Germānoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ Γερμᾱνοῦ toû Germānoû |
τοῖν Γερμᾱνοῖν toîn Germānoîn |
τῶν Γερμᾱνῶν tôn Germānôn | ||||||||||
Dative | τῷ Γερμᾱνῷ tôi Germānôi |
τοῖν Γερμᾱνοῖν toîn Germānoîn |
τοῖς Γερμᾱνοῖς toîs Germānoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν Γερμᾱνόν tòn Germānón |
τὼ Γερμᾱνώ tṑ Germānṓ |
τοὺς Γερμᾱνούς toùs Germānoús | ||||||||||
Vocative | Γερμᾱνέ Germāné |
Γερμᾱνώ Germānṓ |
Γερμᾱνοί Germānoí | ||||||||||
Notes: |
|
Γερμανός • (Germanós) m (plural Γερμανοί, feminine Γερμανίδα)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Γερμανός (Germanós) | Γερμανοί (Germanoí) |
genitive | Γερμανού (Germanoú) | Γερμανών (Germanón) |
accusative | Γερμανό (Germanó) | Γερμανούς (Germanoús) |
vocative | Γερμανέ (Germané) | Γερμανοί (Germanoí) |